W wiosce rodzinnej mojego męża Iana, w tej samej, w której budujemy Dom dla Dzieci Agandi, jest szkoła. Szkoła, którą mijałam wielokrotnie, o której często słyszałam od Iana. Była to pierwsza szkoła, do której on sam uczęszczał 30 lat temu.

Wczoraj postanowiliśmy odwiedzić tą szkołę i spotkać się z jej dyrekcją.

Widziałam już dużo zatrważających i przykrych widoków w Ugandzie, ale widok tej szkoły mocno mnie dotknął.

Jest to jedyna szkoła podstawowa w okolicy, jedyna nadzieja na edukację dla dzieciaków z biedniejszych rodzin z wioski… Są to rodziny tak ubogie, że nie są w stanie zapewnić swoim najmłodszym czesnego i wyżywienia.

Szkoła sama w sobie również jest obrazem nędzy i rozpaczy. W klasach brak podłóg, tablice ledwo trzymające się podziurawionych ścian, zamiast okien - drewniane okiennice, w dachu niezliczone dziury, przez które w trakcie deszczu woda wlewa się do środka prosto na ławki uczniów. Nauczyciele nie mają materiałów edukacyjnych dla podopiecznych, podręczników, często brakuje nawet kredy do tablicy!

Szkoła ta jest szkołą rządową, ale jak to często bywa, jest totalnie zapomniana i zaniedbana..

Dzisiaj zawieźliśmy trochę podręczników, zeszytów, ołówków i innych przyborów i przekazaliśmy je dyrekcji. W poniedziałek dzieciaki wracają z ferii i rozpoczynają drugi semestr szkolny..

Ale jak mają się uczyć w takich warunkach?!

Ciężko przechodzić mi obojętnie obok takich miejsc..

Bardzo szybko utworzyła mi się w głowie wizja tej szkoły, jak piękna i dobrze funkcjonująca może ona być..

Po chwili zastanowienia i wsłuchaniu się w moją intuicję postanowiłam, że spróbuję pomóc. Na pierwszy ogień i trochę na próbę chcę wyremontować klasę przedszkolną! Obecnie to gołe ściany, dziurawy dach i brak podłogi.. ale może być lepiej! Marzy mi się, aby to pomieszczenie stało się kolorową salą zabaw edukacyjnych, a nie przerażającą przechowalnią dla maluszków.

Chcę wykorzystać fakt, że jest u nas wolontariuszka Emilka, która zgodziła się przyłączyć się do tego projektu i prowadzić kilka razy w tygodniu zajęcia dla tych dzieci i pomóc mi przekonać nauczycielkę, że można uczyć dzieci w inny, ciekawy i zachęcający sposób, a nie z kijem w ręce - DOSŁOWNIE!!!!

Kolejnym elementem, którym chcę się pilnie zająć jest zorganizowanie czesnego i obiadów dla tych najuboższych. Wyobrażacie sobie, że jest grupa uczniów, która nie je w trakcie dnia żadnego posiłku?! Są to nawet 5 letnie dzieci, które po wyjściu z domu wczesnym rankiem i wypiciu kubka mleka nie jedzą nic a nic aż do późnego popołudnia/wieczora kiedy to dostają w domu kolację?

Jak takie dziecko ma się zdrowo rozwijać i być w stanie czegokolwiek się nauczyć?! Straszne!!!

Bardzo chciałabym przy Waszej pomocy zorganizować w szkole śniadanie i ciepły lunch dla tych dzieciaków!

Co Wy na to??

(Szczegóły tej akcji podam w następnym poście)

Jak wiecie ja sama nie jestem w stanie zrobić nic. Potrzebuję Waszego wsparcia.

Pomożecie? 🙏🏻🙏🏻🙏🏻

Na remont klasy potrzebujemy 17 tysięcy złotych! Marzy mi się, aby rozpocząć prace jeszcze w tym tygodniu. Ja wiem, że z Wami jest to możliwe. Damy radę?!

Jeśli nie możecie wspomóc nas finansowo, pomóżcie udostępniając tego posta dalej. Niech trafi do jak największej ilości osób. Każda złotówka naprawdę ma znaczenie.

Darowizny możecie wpłacać na nasze konto

PL18 1020 5242 0000 2602 0386 5102 w tytule wpisując „REMONT KLASY” lub poprzez zrzutkę.

Bardzo liczymy na Waszą pomoc!!!!!