Kochani...przez całe swoje 40 letnie życie bałam się marzyć. Wiem to smutne, ale zawsze wydawało mi się, że nie jestem dość dobra, że pewne sytuacje i pragnienia to za wysokie dla mnie progi, że inni są lepsi i mogą wszystko, a ja na pewno nie dam sobie z tym czy tamtym rady. Bałam się opuszczać swoją strefę komfortu, bo mimo iż rezygnowałam przez to z wielu rzeczy, to tak było łatwiej. Od pewnego czasu dużo w moim życiu się zmieniło. Sprawiło to, że uwierzyłam w siebie i zaczęłam walczyć ze swoimi słabościami. Obiecałam sobie,że już nigdy nie pozwolę by lęk przed nieznanym mnie zablokował. Aby walczyć z blokadami postanowiłam więcej od siebie wymagać i stawiać coraz wyżej poprzeczkę. Wszystko to, by uzdrowić siebie. Z okazji swoich 40 urodzin chciałam przebiec w Budapeszcie swój pierwszy półmaraton, do którego szykuję się od dłuższego czasu. Niespodziewanie jednak plany się zmieniły i pojawiła się propozycja wyjazdu na cudowny trekking do Base Camp pod Everestem ( Tak tym Everestem ;-)

Jest to wędrówka i jednocześnie wspaniała przygoda, która zaczyna się dokładnie w dniu moich 40 urodzin. Od razu pomyślałam,że to znak! Startujemy 19 kwietnia i rozpoczynamy swój cudowny sen w Kathmandu, skąd sukcesywnie, zaliczając podnoszący andrenalinę lot z Lukli,wędrujemy przez kolejne dni ciesząc oczy wszystkim, co piękne dookoła, by po 11 dniach ujrzeć cudowne oblicze Czomolungmy. W tym roku przypada 40 rocznica zdobycia tejże góry w wejściu zimowym przez Polaków.

40 rocznica, moje 40 urodziny...to musi być znak!

I tu potrzebuję Was, każde wsparcie będzie małym krokiem, który mam nadzieję pomoże mi spełnić moje marzenie...