Witam, zgaduję, że pewnie dawno albo nawet nigdy nie widzieli państwo tak zniszczonych zębów.

A, no chyba, że na plakatach w poczekalni u dentysty, bo to chyba jedyna rzecz do której nadawałaby się idealnie.

Wszyscy ci którzy mają problem z zachęcaniem dzieci do mycia zębów, mogą bez problemu pokazać tą zrzutkę, bo jestem żywym przykładem na to, że dbanie o zęby to podstawa.

Mam 19 lat, a mój stan uzębienia jest gorszy niż nie jednej babci, dziadka czy kogokolwiek innego.

Od zawsze miałam problemy z zębami. Borowanie, wyrywanie czy nawet leczenie kanałowe nie było mi straszne, a u dentysty bywałam częściej niż u lekarza pediatry.

Niestety też jako dziecko miałam tendencje do tego, że jadłam za dużo słodkiego i nie myłam tak często zębów. Teraz tego żałuję.

Kiedyś jedna z dentystek powiedziała mi, że jeśli tak dalej pójdzie to w wieku 18 lat nie będę miała zębów, ja byłam pewna, że to tylko takie straszenie, a jednak w połowie okazało się prawdą. Niestety.

Nie mam pojęcia dlaczego, ale nawet gdy już jako tako zęby były doprowadzone do ładu, to zaraz znów tu coś zabolało, tam coś zabolało, tu trzeba było usunąć, tam borowac i tak dalej. Dlatego mówię, że mam z nimi problem naprawdę od zawsze.

Większy problem zaczął jednak wtedy gdy zęby z przodu wisiały na włosku, a ja bałam się cokolwiek jeść, żeby ich nie skruszyć.

Dwa lata temu gdy podczas jedzenia tzw. dwójka z przodu po prostu mi się złamała zaczęłam szukać pomocy prywatnie, ale każdy dentysta bał się ruszyć u mnie cokolwiek z przodu zębów, bo przy robieniu jednego mogl połamać niechcący któregokolwiek innego. Usłyszałam też, że zrobienie tego wszystkiego to kwestia paru tysięcy. Samo czyszczenie zębów i prześwietlenie wyniosło mnie 250 złoty, dlatego musiałam sobie darować wszelkie wizyty prywatnie bo to coś na co mnie po prostu nie stać.

Później zęby szły po kolei jeden za drugim w odstępie jakiegoś tam czasu. Od zawsze miałam niską samoocenę, ale gdy skruszyła sie jedynka odechciało mi się gdziekolwiek wychodzić, żeby po