Mam 53lata. Przez 12 lat żyłam w toksycznym związku, gdzie mąż znęcał się nade mną psychicznie, fizycznie i ekonomicznie.

W maju 2020r. miałam operację wstawienia endoprotezy biodra. Rokowania były dobre, lecz w lipcu 2020r. , a później również i we wrześniu 2020r. doszło do zwichnięcia biodra, co skutkowało operacjami i pobytem w szpitalu, kolejnymi kontrolami lekarskimi i rozpoczynaniem stawania o własnych siłach na nowo. Od tamtego czasu wymagam stałej opieki zdrowotnej, rehabilitacji, leczenia, przyjmowania leków. Niestety oba zwichnięcia endoprotezy spowodowały kolejne pogorszenia - mianowicie oberwanie mięśnia pośladkowego oraz następną skomplikowaną i bolesna operację. Po tym zabiegu pojawiły się komplikacje, rozeszły się szwy ,rana nie chciała się zrastać i konieczne było zastosowanie stalperów.

Od dnia 30wrzesnia 2020r. przebywam w schronisku dla bezdomnych, gdyż mój mąż wyrzucił mnie z domu - schorowaną, o kulach, potrzebującą stałej opieki, bez środków do życia. Wszystkie moje ubrania, rzeczy osobiste oraz ważne dokumenty są pod adresem zamieszkania męża, gdyż mąż nie chce mi ich udostępnić.

Obecnie moje poruszanie się o kulach jest bardzo ograniczone, co wiąże się z bólem i koniecznością rehabilitacji. W chwili obecnej czekam na termin w ośrodku rehabilitacyjnym ( dotowanym NFZ ) jednakże terminy są bardzo odległe 8-15 mies. przez co maleją szansę mojego powrotu do zdrowia.

Jestem bez prawa do zasiłku, bez środków do życia. Nie posiadam majątku ,żadnych oszczędności, nieruchomości, ruchomości. W schronisku od czasu pobytu otrzymałam doraźnie z tut MOPS kwotę 200zl co jest sumą niewspółmierna na pokrycie moich nawet najskromniejszych potrzeb tj wydatków na leczenie, lekarstwa, dojazdów do lekarza, środków czystości, czy zakupu odzieży. Nagły i niespodziewany pobyt w tej placówce, brak środków do życia i tak tragiczna dla mnie sytuacja osobista

oraz dalsze kłopoty ze zdrowiem, ból i cierpienie - spowodowały również problemy natury psychicznej jak trauma, bezsenność, depresja, jadłowstręt, poczucie wstydu, stres....Obecny stan zdrowia, sytuacja finansowa, nie pozwala mi na podjęcie jakiejkolwiek pracy . Gorąco proszę Państwa skromne wsparcie

finansowe. Każdy ,Państwa ,"drogocenny" dla mnie datek przybliżać mnie będzie do możliwości rehabilitacji, jednocześnie i powrotu do zdrowia, zakupu rzeczy osobistych, środków na leczenie. Pomoże mi to również w wynajęciu jakiegoś małego pokoju, aby wrócić do normalności, do społeczeństwa, a

w późniejszym czasie do podjęcia pracy, abym mogła zacząć żyć na nowo.