Śpimy, jemy, pracujemy, kochamy się, żyjemy... Nie myślimy w pędzie czasu, że tak naprawdę to co mamy jest wielkim darem, że są ludzie którzy w ułamku sekundy zostali tego wszystkiego pozbawieni... Chcielibyśmy dzisiaj przedstawić historię naszej Podopiecznej, dramat, który stał się nie tylko jej cierpieniem i ciężarem, ale i uderzył w jej najbliższych. Zdzisława zwana przez bliskich i przyjaciół Dzidką i tak będziemy o niej pisać, żyła spokojnie, bez większych tragedii, aż do 2019, który to stał się początkiem jej wielkiego cierpienia.

 W czerwcu 2019 roku doznała zatoru płucnego w 70% obu płuc, była na OIOM, ciężko jej było oddychać i tlen nie wystarczył dlatego zrobiono tracheotomię i od tego czasu żyje pod respiratorem. Na jesieni 2020 roku okazało się, że ma druga chorobę stwardnienie boczne zanikowe, a tj. choroba neurologiczna nieuleczalna, a na pewno nie w tym stadium. I tak najpierw ustala praca nóg, potem cała sprawność ruchowa i trzeba ją karmić. Stała się z dnia na dzień osobą zależną od innych. Wymaga całodobowej opieki. Ta historia to też historia drugiej kobiety walczącej o każdy dzień Dzidki- Celiny jej córki. To ona podjęła się opieki nad mamą, musiała to pogodzić z pracą, z której niestety musi zrezygnować, bo aktualnie mama potrzebuje całodobowej opieki. Celina ostatnio też przeżyła swoje dramaty, prócz sytuacji z mamą, miała wypadek w pracy, uszkodziła bark. ZUS stwierdził, że nic jej się nie należy, jakby tego było mało, nie poszła na zabieg wskazany przez lekarza, bo nie miała z kim zostawić Dzidki. Wisi też nad nią widmo braku pieniędzy, rezygnując z pracy przestanie mieć źródło utrzymania, a pierwszy zasiłek wyrównawczy dostanie prawdopodobnie za 3 miesiące. Prosimy WAS dzisiaj o wsparcie dla tych DWÓCH HEROICZNYCH KOBIET, dla których każdy dzień to jest walka o godne życie. Apelujemy do Waszego Serca by nie pozostało wobec nich obojętne... Ludzie potrzebują leków, jedzenia, pokoju, ale najbardziej potrzebują nadziei, nadziei na lepsze jutro, które możemy im wspólnie dać.