Z całego serca proszę o pomoc dla mojej rodziny.

Cześć, mam na imię Julia i mam 15 lat.

Piszę tutaj, bo bardzo chciałabym pomóc mojej rodzinie, chociaż jestem jeszcze dzieckiem i nie mam jak tego zrobić inaczej.

Mieszkamy razem z mamą, tatą, moim młodszym bratem, który chodzi do szkoły, i moim malutkim braciszkiem, który niedawno skończył roczek. Rodzice bardzo się starają, żebyśmy mieli wszystko, co potrzebne, ale od dłuższego czasu jest nam bardzo ciężko. Nie mieli pracy, były miesiące, że brakowało dosłownie na wszystko – jedzenie, pieluchy dla braciszka, środki czystości, rachunki się tylko zbierały.

Dopiero kilka dni temu tata zaczął nową pracę. To była dla nas wielka radość, wszyscy się cieszyliśmy, bo w końcu coś się ruszyło. Ale na wypłatę trzeba czekać miesiąc, a rachunki i długi są już teraz. Mama niedawno przestała dostawać zasiłek, więc znowu nie ma żadnego dochodu.

Codziennie widzę, jak bardzo mama się stara. Myśli, że nie widzę, ale ja wiem, że płacze po kryjomu. Zawsze mówi, że wszystko będzie dobrze, ale widzę w jej oczach zmęczenie i strach. I wiem, że dla niej jesteśmy wszystkim. Zawsze woli zrezygnować z czegoś dla siebie, żeby tylko starczyło dla nas – czy to jedzenie, ubrania, leki. Nigdy nie narzeka, ale ja widzę więcej, niż jej się wydaje.

Wiem, że są teraz ważniejsze sprawy na świecie, ale dla nas to jest życie. Dlatego bardzo proszę – jeśli ktoś może, niech nam pomoże. Chociaż troszeczkę. Nie dla mnie – dla mojego małego braciszka i brata. Ja sobie poradzę. Ale bardzo chciałabym, żeby mama przestała płakać wieczorami, a tata nie musiał się wstydzić, że nie mamy nawet na podstawowe rzeczy.

Z góry dziękuję każdej osobie, która przeczytała ten opis i poświęciła chwilę. Dziękuję też tym, którzy chcą nam pomóc. Nigdy tego nie zapomnę.

– Julia