Cześć, jestem Piotrek. Mam 7 lat, lubię się śmiać i uwielbiam wszystko, co się kręci i obraca. Niestety nie potrafię sam mówić, kiedy chodzę z mamą i tatą do różnych pań i panów w fajnych białych strojach to często powtarzają słowo "autyzm", chociaż ja nie wiem co to znaczy, ale chyba to coś poważnego... Często widzę, że mama i tata martwią się, kiedy słyszą to słowo. Ja bardzo lubię odkrywać świat i poznawać różne nowe rzeczy, czasami jednak cały mój świat zaczyna wirować, w uszach słyszę szum, to bardzo nieprzyjemne... Nie lubię, kiedy tak się dzieje i najchętniej schowałbym się wtedy przed całym światem pod moją ulubioną kołdrę. Najgorzej, że nie umiem wtedy powiedzieć nikomu co czuję, bo nie potrafię wypowiedzieć żadnego słowa. Mam taki kolorowy ekran (rodzice nazywają go Mówik), na którym są kolorowe obrazki i jak nacisnę jeden z nich, to wtedy miły pan czyta za mnie podpisy pod tymi obrazkami i wtedy mogę coś sam powiedzieć, no, przynajmniej tak prawie "powiedzieć". Zapominałem Wam wspomnieć, że mam jeszcze kochaną siostrzyczkę i dwóch braci, Ania chodzi już do szkoły i jest bardzo troskliwa, a Pawełek zaczął chodzić do przedszkola, najmłodszy braciszek jeszcze jest w domu z mamą. Ja też chodzę, ale nie razem z nim, bo tam jest dużo dzieci i ja się wtedy łatwo męczę że tam tak dużo się dzieje, dlatego mama i tata jeżdżą ze mną do takiego specjalnego przedszkola, mam tam tylko kilku kolegów w grupie i jest mi troszkę łatwiej. Powiem Wam jeszcze coś - ostatnio bardzo miły Pan doktor powiedział takie jeszcze dziwniejsze słowo - padaczka - i wtedy to już całkiem mama i tata się zmartwili. Nie mam pojęcia co to, ale potem miałem takie śmieszne badanie, gdzie miałem na głowie taką czapkę z kabelkami. Teraz rodzice codziennie dają mi takie syropy (całkiem smaczne), a dziś dostałem pierwszy zastrzyk, co już nie było takie przyjemne. Mama mówi, że to mi pomoże się wyciszyć i uczyć się nowych rzeczy. Tak sobie myślę, że te syropy dużo kosztują, te małe fioleczki do zastrzyków też, bo tata w kółko chodzi do apteki i ciężko wzdycha jak za nie płaci. Drodzy Przyjaciele, może znajdziecie parę złotówek, które wrzucicie do mojej wirtualnej skarbonki, może mamie i tacie wróci częściej uśmiech, bo lubię, kiedy się do mnie uśmiechają. Nie wrzucajcie za dużo, żeby Wam nie brakowało, bo dziś wszystko dużo kosztuje, nawet moje ulubione kabanosy:-) Dziękuję w imieniu mamy, taty i swoim, obiecuję wrzucić filmik jak tylko nauczę się jakiegoś słowa, może nawet kilku. Trzymajcie za mnie kciuki! Pozdrawiam Was - Piotrek