Szanowni Państwo!

„Wy dajcie im jeść…" (por. Mt. 14, 16)

Idąc za impulsem podanym do nas przez Ks. Bpa. Stanisława Jamrozka i z Jego błogosławieństwem w naszych działaniach, aby w miarę możliwości pomóc polskim misjonarkom, pracującym w Ekwadorze, a przez nie najbiedniejszym, w imieniu społeczności Męskiego Różańca w Przemyślu, Wojowników Maryi Przemyśl, pragniemy prosić Państwa o wsparcie, o otworzenie serc na potrzeby ludzi najbiedniejszych, którzy poprzez obecną sytuację ogólnoświatowej pandemii doświadczają braku żywności, a wielu już teraz głoduje. W związku ze stanem pandemii w Polsce ludzie przede wszystkim martwią się o maseczki, środki dezynfekujące, odległości międzyludzkie itp., i to jest ważne, dziękować Bogu, że problem jest tylko ten. Jednak już nie wszędzie problem jest ten sam. Są kraje, w których chodzi już tylko o to, by przeżyć i to nie tylko z powodu zagrożenia koronawirusem, ale przede wszystkim z powodu „zaglądającego” do rodzin głodu. Tak m.in. dzieje się w Ekwadorze, gdzie pracuje s. Ligia Krukowaska, polska misjonarka Sióstr Benedyktynek, z którą jesteśmy w kontakcie i która przekazuje nam informacje o sytuacji tam panującej, z prośbą o pomoc. W Ameryce Południowej koronawirus uderzył przede wszystkim w rodziny najbiedniejsze. W Ekwadorze, Siostry Benedyktynki starają się im pomóc, organizując paczki żywnościowe i lekarstwa. Parafia, w której pracują od 20 lat, znajduje się na peryferiach miejscowości Santo Domingo de los Tsachilas, i jest to część najbiedniejszej dzielnicy. Siostry niosą pomoc w bardzo biednej i niebezpiecznej dzielnicy. Epidemia koronawirusa jeszcze bardziej pogorszyła sytuację. Ludzie wywieszają przed domami białe lub czerwone szmaty na znak, że nie mają już co jeść, jest to dla innych znak SOS, wołanie o pomoc. Kiedy zapytaliśmy s. Ligię czy próbowała policzyć te czerwone szmaty, odpowiedziała, że jest ich bez liku, tak dużo, że trudno jest zliczyć. Siostry pracują w parafii dla tutejszej społeczności, m.in. prowadzą palcówkę dla dzieci i żłobek dla najbiedniejszych z biednych. W tym trudnym czasie Siostry robią paczki żywnościowe. Jednak brakuje wszystkiego. Najbardziej ryżu, który dla tutejszej społecznosci jest podstawowym artykułem żywnościowym. Na dzień dzisiejszy Siostry zaopatrują ludzi w to, co zostanie im ofiarowane, nie ma stałego źródła finansowania tak dużych potrzeb. Dzięki prośbom biskupa miejsca, ale i nie tylko, znajdują się ludzie, którzy chcą pomóc, np. ktoś ofiarował banany, ktoś inny ananasy itp. Wtedy na bieżąco Siostry wsiadają w auto i rozwożą te owoce potrzebującym. Jednak każdego dnia kolejni parafianie wywieszają czerwone szmaty, prosząc w ten sposób o pomoc. Nie ma dnia, by do furty klasztornej nie pukali kolejni ludzie, błagając o pomoc, ponieważ mają dzieci do wykarmienia, a nie mają im co dać jeść. Jak do tej pory udało się Siostrom zrobić kilka tysięcy paczek żywnościowym, ale to jest jak kropla w morzu potrzeb, mówi S. Ligia. Już teraz skromne środki jakie posiadały Siostry, parafia, diecezja skończyły się. Siostra Ligia przekazała nam, że na początku wprowadzonej przez rząd kwarantanny biskup miejsca, w dramatycznym apelu prosił o pomoc dla najbiedniejszych, a tych jest ogromna większość. Utrzymują się oni tylko z tego, co w danym dniu zarobią na ulicy. Ksiądz biskup chciał za wszelką cenę uprzedzić cierpienie i płacz głodnych dzieci, bezradność matek, agresję ojców pozostających w zamkniętych domach. W związku z tym, w Diecezji Santo Domingo w Ekwadorze została zainicjowana kampania „Wy dajcie im jeść”. Trzeba też wiedzieć, że Santo Domingo de los Tsachilas liczy ponad pół miliona mieszkańców. Jest tam też wielu obywateli innych narodowości, którzy na ulicach miasta bezradni, błagają o pożywienie. Siostry Benedyktynki Misjonarki będą wdzięczne za każdą pomoc, którą otrzymają z Polski.

Całość środków jakie uda się zebrać, zostanie przekazana polskim Benedyktynkom - Misjonarkom pracującym w Ekwadorze.