Witaj!

Fajnie że jesteś!

Zacznę od początku choć ten rok nie był dla mnie łatwy, zaczęło się na początku roku od gorączek, osłabienia i ... spychologii żaden lekarz nie chciał iść w stronę nowotworu więc kończyło się przepisaniem antybiotyku i życzeniem powrotu do zdrowia.

I tak aż do wiosny bo w końcu nauczyłem się żyć z ciągłą gorączką, ale zaczął dochodzić ból kości który tłumaczyłem sobie pracą, ciężko pracuję więc chyba musi boleć?. Otóż nie! 2 razy wizyta pogotowia ratunkowego , powiększające się węzły chłonne tylko po jednej stronie ciała, świąteczna wieczorna pomoc i dalsza spychologia bo nikt nie chciał słuchać mojego tłumaczenia że przecież wiem co się dzieje z moim ciałem, rujnowanie sobie psychiki wujkiem google i dalsze poszukiwanie pomocy w końcu znalazł się lekarz który skierował mnie do szpitala w którym spędziłem pół miesiąca i w którym wreszcie zajęto się mną kompleksowo.

Wszystkie możliwe badania USG, TK głowy klatki brzucha, wycięcie węzła. Choroba już była bardzo zaawansowana bo doszło do zmian w kościach m.in. czaszki ale w końcu jest wyrok Chłoniak Hodgkina (ziarnica złośliwa).

Straszne choć dające dziwne poczucie ulgi (w końcu tyle czekałem i się męczyłem).

Jednak to dopiero początek drogi i nierównej walki wykonałem badanie PET oraz bolesną trepanobiopsję (pobranie szpiku który jest już tak nacieczony że bardzo mało go w formie płynnej).

Stadium IIIB , zakwalifikowany do 6ciu cykli chemii.

Wstyd mi bo nigdy nie prosiłem o pomoc, zawsze byłem tym który "wszystkich wyciągał za uszy" jednak mieszkam na wynajętym mieszkaniu, nie przedłużono mi umowy o pracę a czeka mnie wyczerpująca walka dojazdy na chemię co dwa tygodnie, sen spędza mi to z powiek do tego stopnia że mam stany depresyjne oraz zasypiam już tylko z pomocą środków nasennych.

Środki przeznaczę na leki, dojazdy, dodatkową suplementację oraz dietę i opłaty.

Dziękuje wszystkim za najdrobniejsze wsparcie również te ciepłym słowem czy modlitwą.