Nazywam się Klara Kopcińska. Jestem reżyserką filmów dokumentalnych.

9 stycznia napisałam taki post:

"Parę dni po swoich 99. urodzinach umarł Krzysztof Wolski, którego poznałam, mając trzy lata. I chyba pierwszy człowiek, który obdarzył mnie bezwarunkową akceptacją. Zatrzymywał się wielokrotnie w domu moich rodziców w Kabulu, nazywał Klarowajem i poświęcał mi wiele uwagi, a ja jemu, ciągnąc go o 5 rano za wyrazisty nos i żądając, by czytał mi książki.

Był doktorem etnografii, badaczem, wykładowcą, podróżnikiem, kolekcjonerem i muzealnikiem, specjalistą od kultury Indii, Afganistanu, Pakistanu, znał wiele języków, w tym urdu i pasztuński, był dyrektorem Muzeum w Przemyślu, potem wieloletnim kuratorem w Krakowskim Muzeum Etnograficznym, dla którego nabywał dzieła sztuki azjatyckiej.

W zeszłym roku udało mi się go odwiedzić dzień po jego imieninach w Domu Opieki w Kielcach, gdzie mieszkał od kilku lat, otoczony portretami przodków i zaprzyjaźniony z całym personelem, i nagrać krótką rozmowę, której fragmenty można obejrzeć poniżej. Dalej nazywał mnie Klarowajem.

Dziękuję, że byłeś w moim życiu, ze swoją werwą, serdecznością, poczuciem humoru, charakterystycznym głosem, łagodnym, choć niekiedy zawadiackim spojrzeniem i miłością."

Reakcja na mój post i króciutki filmik (zob. w zdjęciach powyżej) była równie niezwykła, jak niezwykły był Krzysztof Wolski – dostałam wiadomości na priv i komentarze wzruszonych znajomych, którzy pisali, że mogliby go słuchać bez końca, że za nim tęsknią, choć wcale go nie znali.

Wraz z jego wnuczką, zwaną przez Krzysztofa Pafnucją, postanowiłyśmy, że trzeba zrobić o nim film. Zostało po nim wspaniałe archiwum, niemal każdy kto go znał, ma do opowiedzenia jakąś anegdotę z nim związaną, są znakomite zbiory, które zgromadził. Oprócz mojej rozmowy na video są nagrania audio zrobione przez wnuczkę oraz kilka krótkich nagrań utrwalonych przez nastolatka, któremu prawie stuletni badacz udzielał korepetycji z historii.  

Wokół Krzysztofa Wolskiego pojawiało się wiele interesujących osób, jak choćby jego ciotka Maria Younga-Mikulska, która jako pierwsza polska instruktorka szybownictwa (w asyście swoich siedmiu spanieli) uczyła Pakistańczyków latać szybowcami. Sam Krzysztof wraz z ojcem otrzymali tytuł Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.

Dysponuję kilkoma tysiącami zdjęć z Afganistanu, Pakistanu i Indii zrobionych przez przyjaźniącą się z Krzysztofem Wolskim, zmarłą w 2014, moją matkę Kamillę Bodakiewicz-Kopcińską. Film o Krzysztofie Wolskim jest wspaniałym pretekstem do pokazania, jak kraje te wyglądały w latach 60. i 70. XX wieku. 

Uruchamiam tę zrzutkę, żeby zrobić dogłębny research, pojechać kilkakrotnie do Krakowa, by zapoznać się z zawartością archiwum i ją zdokumentować, ze zbiorami w Muzeum Etnograficznym, przeprowadzić wstępne wywiady. Pojadę także do Kielc, gdzie Krzysztof Wolski spędził ostatnie lata życia, żeby nagrać rozmowy z pracownikami OPS, w którym przebywał – wszyscy chcą o nim opowiadać. Na koniec napiszę scenariusz filmu i zacznę pozyskiwać środki na realizację filmu. Scenariusz chciałabym napisać do końca maja 2022. Producentem filmu będzie Fundacja Ogród i Warsztat.

Tutaj jeszcze trochę informacji o życiu zawodowym Krzysztofa Wolskiego z prasy:

"Specjalizujący się w etnografii pozaeuropejskiej, biegle posługujący się angielskim, francuskim, niemieckim, rosyjskim, nie miał problemów w nawiązywaniu kontaktów z zagranicznymi ośrodkami naukowymi, a przyswojone podczas kolejnych podróży do Pakistanu, Indii, Afganistanu języki zamieszkujących te kraje narodów i grup etnicznych umożliwiały rzeczywiste prowadzenie rzetelnych badań. Przedmiotem zainteresowań badawczych dr. Wolskiego było pasterstwo koczownicze i osiadłe, dawne techniki rolnicze, wybrane dziedziny kultury materialnej, obrzędowości.

Plon badań i podróży to bogata literatura tematyczna i poważna kolekcja licząca ponad 1000 obiektów: ceramiki, szkła, tkanin, ubiorów, ozdób noszonych przez kobiety z Pendżabu, Radżastanu, ale także Pasztunek czy koczowniczk z plemienia Kuczi. Równie cenne są fotografie dokumentujące miejsca, ludzi, sytuacje." /https://dziennikpolski24.pl/badacz-podroznik-kolekcjoner/ar/1438854/

A tu mój biogram:

Klara Kopcińska, artystka multimedialna, autorka filmów, instalacji video, wizualizacji do spektakli, warsztatów filmowych i fotograficznych. Zrealizowała szereg filmów dokumentalnych i dokumentacji projektów artystycznych, m.in. "Życie już takie jest – śladami Władysława Turowskiego" (2021), "Przejście" (2021), "Każdy by chciał w Podkowie mieszkać" (2020), "Drzewo życia" (2016), "Warsaw Flow" (2016). Prezeska Fundacji Ogród i Warsztat i kuratorka galerii Mimochodem. 

Profil na vimeo:

https://vimeo.com/user57861023