W czerwcu 2021 r. Hania skacząc na trampolinie zabolała nóżka- prawy staw skokowy. W szpitalu na SOR stwierdzili naderwanie ścięgna i okłady z altacetu.

Obrzęk z nóżki nie znikał, dalej bolała.. Kolejny szpital w Polanicy oraz w Kłodzku, kolejne zdjęcia RTG nic nie wykazały. Prywatne wizyty u ortopedy dzieciecego oraz chirurga ortopedy, który dal nam skierowanie na SOR do Wrocławia, skąd odesłali nas z kwitkiem "bo mama wymyśla dziecku chorobę", a lekarz szarpie dziecko za rękę żeby się przeszło po gabinecie.. które płaczę, ze ją boli..

Kolejnym etapem było skierowanie do reumatologa, który dał nam skierowanie na oddział reumatologii dziecięcej we Wrocławiu. Po kilku dniach wyników, które nie wskazywały na reumatologiczne zapalenie stawów zrobiono USG, gdzie był widoczny nierówny zarys kości grzbietowej stawu skokowego. Dostaliśmy skierowanie na oddział chirurgii dziecięcej we Wrocławiu. W miedzy czasie u Hani pojawił się ból połowy twarzy. Jeździliśmy od lekarza rodzinnego, stomatologa, laryngologa nikt nie wiedział czego ten ból dotyczył. Po wykonaniu rezonansu stawu skokowego, który wykazał zmiany nowotworowe, wykonano biopsje z nóżki. Następnie wykonano rezonans głowy i twarzoczaszki, w którym wyszły dwa guzy za prawym oczkiem, które napierały na gałkę oczną.

Zostałyśmy przekierowani do Przylądka Nadziei we Wrocławiu. Hania miała przeprowadzone wszystkie możliwe badania tomograf komputerowy, rezonans magnetyczny, badanie PET, pobranie szpiku..

Hania ma zmiany nowotworowe w nodze,twarzoczaszce, na kręgosłupie i w szpiku. Rozpoznanie na podstawie biopsji to nowotwór złośliwy kości mięsak erwinga. W Przylądku Nadziei Hania miala podane 3 chemie z czego jedną ratującą życie jako pierwszą podaną bez diagnozy.

Obecnie Hania czuje się już trochę lepiej.

Czekamy na miejsce w Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie, gdzie będzie prowadzone dalsze leczenie. Z pozyskanych środków pokryte będzie dalsze leczenie, rehabilitacja, specjaliści, dojazdy do Warszawy oraz wsparcie dla rodziców. Pomóżmy wesprzeć walkę Hani z chorobą, aby jak najszybciej mogła spotkać się ze swoim bratem Hubertem oraz rodziną.