Przed chwilą został zbombardowany szpital, któremu od dawna pomagaliśmy. Niedaleko rosyjskiej granicy, jakieś 30 kilometrów od Charkowa, w miejscowości Zolocziw. Pamiętacie to miejsce? Bywaliśmy tam bardzo często, kiedy w okolicy trwały jeszcze ciężkie walki, a Ukraina powoli odzyskiwała Izium czy Balaklije.

Ze szpitala w Zolocziwie, na początku wojny uciekli wszyscy lekarze, większość personelu medycznego i technicznego. Pierwsi do ucieczki byli mężczyźni. Rannych były setki, dziesiątki operacji każdego dnia. Bez prądu, światła, wody, jedzenia, paliwa, bez dachu nad głową, żyjąc wiele miesięcy w piwnicach szpitala i pod ostrzałem, na polu boju, w niewielkim frontowym szpitalu zostały tylko dwie lekarki - Ilona i Oksana.

Kontakt mamy do dziś, wspieramy się na wzajem jak trzeba. Zaprzyjaźniliśmy się. Jak tylko dotarła do mnie informacja o uderzeniu rakiety Iskander w ich szpital, to na chwilę zamarłem. Wiedziałem, że Oksana i Ilona tam są. Kilka dni temu rozmawialiśmy.

Na szczęście wszyscy żyją. Rzeczywiście były w szpitalu, kiedy doszło do ataku. Są całe, ale psychicznie mocno rozbite. Cudem uniknęły śmierci. Budynek jest w dużej mierze zniszczony, celowo nie pokazuję Wam tym razem zdjęć, żeby Rosjanie nie dowiedzieli się jakie dokładnie zniszczenia wywołali.

Ale szpitalowi potrzebna jest pomoc. Na razie trwa szacowanie strat, listę potrzebnych rzeczy mamy dostać w ciągu najbliższych dni.