Dzień dobry...

Myślę, że można znieść dużo trudnych rzeczy, trudnych obrazków, wypalających emocji, widoku cierpienia, które sprawią, że wyjemy...

Ale, gdy nie masz co jeść, ani czym się ogrzać, to jest to trudność, która zmusza nas do ukłonu przed światem, do próśb wypowiadanych klęcząc...jest to ogromny stres, wstyd, ale na szczęście jeszcze większy ogrom nadziei...

Tak wielu ludzi w potrzebie, tak wiele zwierząt do uratowania, jak tu się odnaleźć, od czego zacząć, przecież nie dam rady pomoc każdemu...nie dasz rady, to prawda...ale...

ale szczęście to małe kroczki...ale pomoc to wyciągniętą dłoń i dobre słowo...mała lokalna fundacja, wsparta choćby złotówką, pomoże pewnemu psu...ten pies znajdzie dom i pewna rodzina odzyska radość dnia codziennego, dzieci poznają przyjaźń, rodzina ma wspaniałego nowego członka rodziny i silniejsza lepiej stawia czoło wielu trudnościom...małe kroczki budują olbrzymie szczęście...dzięki Tobie....

A czy jest coś piękniejszego na świecie od uratowanego życia?

Dziękuję...

Kasia Załoga