Ruda piękność ze zdjęcia trafiła do mojego mieszkania w pewien styczniowy wieczór, zimny, wilgotny i nieprzyjemny. Podbiegła do mnie z donośnym miauknięciem, choć tym razem nie miałam dla niej żadnej awaryjnej saszetki karmy w torebce. Spotkanie jej nie było niczym niezwykłym, widywałam ją tu często, jeszcze częściej zostawiałam jej karmę, a widząc ją z okna miałam wyrzuty sumienia, że siedzę wygodnie w cieple, kiedy ona właśnie kładzie się na zimnym, mokrym chodniku, przy jednej z klatek schodowych. Zastanawiałam się czy nie marznie, czy nie jest głodna albo czy się nie boi. Zawsze jednak rozsądek wygrywał z miłością do kotów, wiedziałam, że nie mogę sobie pozwolić na jej przygarnięcie, choć jej miziastość i bezgraniczne zaufanie do ludzi wystawiało moją racjonalność na ciężką próbę, była to miłość od pierwszego wejrzenia.

Tego dnia kotka zdecydowała jednak za mnie, idąc obok i miaucząc przez całą drogę aż do klatki, przeznaczenie zdecydowało, nie mogłam zamknąć drzwi, kiedy stała tuż obok, patrząc na mnie i mrucząc.

Dziewiętnastego stycznia mój oraz jej świat stanął do góry nogami. Ona zyskała poczucie bezpieczeństwa, nieskończoną ilość pieszczot, ciepły kąt oraz spokój i jedzenie, ja zaś spełniłam długo tłumione marzenie o posiadaniu kota - futrzastego przyjaciela na dobre i na złe. Z miejsca zaskarbiła sobie sympatię także reszty domowników, mojej współlokatorki oraz partnerki, które zostały postawione przed faktem dokonanym - mamy kota!

Nawet teraz, gdy piszę do Was ten tekst, kiciuch śpi obok laptopa i mruczy przez sen, gdy ją pogłaszczę.

Niestety, choć brzmi to jak bajka z dobrym zakończeniem, to wkradła się w nią proza życia.

Jako, że jesteśmy studentkami, to dużym problemem są niestety fundusze, a właściwie ich brak i dlatego podjęłyśmy decyzję o założeniu tej zrzutki. Największe wydatki są na szczęście w większości jednorazowe. Po rozmowie z wolontariuszką toruńskiej fundacji KOT, wiemy, że potrzebujemy środków na:

• transporter, który umożliwi nam bezpieczne wycieczki do weterynarza
• odrobaczenie, ponieważ wiemy, że kiciuszek ma pchły i sprawiają mu one dyskomfort
• wszelkie zlecone przez weterynarza badania, najprawdopodobniej np. testy na FELV/FIV, morfologię, szczepienia oraz ogólny przegląd stanu zdrowia kota, mamy podejrzenie, że kicia może być głucha bądź słyszeć bardzo słabo
• zabieg kastracji, ponieważ nie wiemy czy kot już go przeszedł czy jeszcze nie, nie znamy nawet jego płci
• jeśli z zebranych funduszy coś zostanie, to przeznaczymy je na zapas dobrej, wysokomięsnej karmy oraz żwirku

Pierwsze zarejestrowane przeze mnie spotkanie z rudym cudem, ponad rok temu.

Kot bardzo często przyciągał moją uwagę, zawsze był bardzo ufny i chętny do pieszczot.

Po pewnym czasie, kiedy nadal nie zdecydowałam się przyjąć mojej kociej miłości, zaczęłam ją dokarmiać, żeby mieć pewność, że nie będzie głodna.

W końcu stało się to, co prędzej czy później musiało mieć miejsce, kot poszedł za mną aż do klatki i tym razem nie mogłam już pozwolić, żeby został na zewnątrz.

Co prawda z początku był nieco zdezorientowany i wycofany...

... ale bardzo szybko przyzwyczaił się do nowej sytuacji.

Szczególnie upodobał sobie nasze biurko...

... ale nie pogardził też łóżkiem.

Chociaż jest strasznym śpiochem, to czasami wyraźnie widać po nim zainteresowanie techniką.

Jak widzicie, kot szybko się zaaklimatyzował i podporządkował sobie dom oraz jego mieszkańców, nie wyobrażamy sobie, że mogłoby go z nami nie być, chcemy zapewnić mu najlepsze możliwe warunki, ponieważ na takie zasługuje.

Będziemy bardzo wdzięczne za każdą wpłatę, bardzo dziękujemy! <3