Zwracamy się z prośbą o wsparcie naszych dyżurów prawnych.

Pan Marek jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. Żyje z zasiłku stałego w kwocie 745 zł. Kiedy kupi leki, nie zostaje mu na jedzenie. Kiedy coś dorobi - zabiorą mu zasiłek. Miejsce w mieszkaniu opłaca mu pewna fundacja, ale to nie dożywotnio. Będziemy walczyć o mieszkanie chronione i spróbujemy pomóc z robotą.

Pani Ania wpadła w pętle chwilówek. Kiedy zachorował mąż, nie było na leczenie. Teraz musimy uporządkować sprawy, zbadać terminy i negocjować. Tutaj część naszej pracy to psychologia, a więc przekonywanie, że świat się nie zawalił, a zadłużenie to nie wyrok śmierci.

Krzysiek jest niepełnosprawny, ale robotny. Kilka dni temu stał się osobą bezdomną. Do końca tygodnia może mieszkać u znajomej, ale potem wyląduje na ulicy. Szukamy mu na szybko miejsca w jakimś ośrodku lub innym miejscu. Poza tym występujemy o najem w systemie mieszkanie za remont. Powinno się udać.

Kiedy przez messengera kontaktuje się z nami pani Marta i pisze, żeby do niej zadzwonić, podejrzewam postawę roszczeniową i zapraszam na dyżur. Zaraz jednak robi mi się wstyd, bo dowiaduje się, że porusza się na wózku. Sprawa lokalowa. Umawiam więc wizytę domową.

Podjedziemy też do pani Honoraty, która mieszka w mieszkaniu bez toalety. Leży w nim pod kroplówkami, bo jest w trakcie chemii. W warunkach, w których mieszka, ciężko dojść do zdrowia. Zobaczymy co uda się zrobić.