Cześć! Jestem Dexter.

Jestem już bardzo starym pieskiem, bo mam aż 15 i pół roczku. No i główny problem jest taki, że niestety 2 lata temu zachorowałem na przewlekłą niewydolność nerek. W ostatnim czasie bardzo mi się pogorszyło...

Moja mama strasznie się martwi, że przez to umrę. I dużo płakała, gdy usłyszała, że czas pomyśleć o eutanazji. W sensie - mojej. Ona bardzo mnie kocha i knuje przeciw śmierci. Nawet zawiozła mnie niedawno do specjalisty nefrologa.

I wiecie co? Okazało się, że jest nadzieja! Jeśli będę odpowiednio leczony i karmiony, to mogę jeszcze sobie fajnie pożyć. Tylko, że to tak dużo kosztuje. Mama mówi, że teraz to już idzie w tysiącach. Nie wiem, co to znaczy, ale czuję, że to chyba niezbyt dobrze i mama nie ma tych "tysięcy". Np. ta jedna wizyta u nefrolożki kosztowała tyle (choć fakt, że trwała wiele godzin, była gruntowna, a także kompleksowa):

[linki do pełnej dokumentacji wszystkich wyników badań i wydatków można znaleźć w zakładce Przydatne linki]

To, co wiem na pewno, to że po kroplówkach, które dostaję już codziennie oraz dzięki różnorakim pigułkom, płynom i odpowiedniej diecie czuję się nieco lepiej i wracają mi siły i chęci do życia.

Robią mi też często różne badania - krwi, moczu, USG, ciśnienia. Bo moi lekarze i lekarki mówią, że trzeba regularnie monitorować mój stan, żeby w razie czego szybko działać. I jem karmę renal, która nie dość, że jest droga, to jeszcze nie każdą toleruję (a swoją drogą - czy one muszą być zwykle taką fujką?) i mama musi testować ciągle nowe. Teraz chwilowo trafiliśmy w jakąś dobrą i chętnie ją zajadam. Zobaczcie na filmiku:

Wracając do sedna, proszę, pomóżcie mi żyć. Całe życie byłem naprawdę dobrym psem. Nie sprawiałem problemów, pomagałem wychowywać tymczasowe kociątka, byłem psy-jacielem i psy-chologiem, gdy mama tego potrzebowała. Fajnie by było jeszcze trochę tu pobyć. Podoba mi się na świecie i kocham moją ludzko-psio-kocią rodzinkę. I ogródek. I śpiulkolot. I wszystko.

Jeśli możecie dorzucić się do mojego leczenia i diety, będę szczęśliwy i bardzo wdzięczny. No, i żywy, wiadomka.

I pamiętajcie - najlepsze w pieskach jest wszystko oraz pieski górą!

A na koniec jeszcze taki smaczek - ja z siostrą, gdy byliśmy malutkimi półrocznymi szczeniaczkami, u mamy "na tymczasie" (bo ona nas, wiecie, uratowała kiedyś). I niby miałem być do adopcji, ale wiecie - z mamą to była miłość od pierwszego wejrzenia. Jasne, że z nią zostałem!