północne stepy Kazachstanu - miasto Pawłodar - Siostry Klaryski od Wieczystej Adoracji

O ile dobrze czytamy znaki, to tu posyła nas Bóg na wolontariat misyjny z ramienia Zespołu Pomocy Kościołowi na Wschodzie. 

Bóg też tak realizuje nasze niezależne pragnienia serca, że spotkał nas

- Marię i Renatę,

by czegoś przez nas dokonać tam wśród północnych kazachskich stepów.

Dajemy Mu siebie, by być narzędziem w Jego ręku, choć mamy świadomość jak marnym, to podejmujemy to wyzwanie.

Siostry Klaryski to dzielne Niewiasty - Polki, Indyjki na dalekich kazachskich stepach tak okupionych polskim cierpieniem zesłańców, dla ich potomków po prostu misjonarki. Walczą o ludzi nie wychodząc z domu, adorując Najświętszy Sakrament, który umieszczany jest w ścianie nad Tabernakulum. Siostry adorują od strony klauzury, a z drugiej strony do kaplicy od rana do wieczora każdy może przyjść do Jezusa. Można pomodlić się lub zostawić intencje, można też przyjść do Sióstr pogadać, otworzyć swą duszę i znaleźć wskazówki na drodze życia, by dojść do Nieba. 

Pawłodarskie mniszki są malutką i wspierająca się wspólnotą.

Mozolnie budują klasztor, bo finansują to przedsięwzięcie tylko z ofiar darczyńców. Zapraszają wolontariuszy o różnych talentach.

Mądrze pomagają ludziom, którzy trafiają do nich lub kaplicy klasztornej.

I my bardzo chcemy im pomóc w podzięce za ich misje i poświęcenie wyposażając ich kaplicę w stacje Drogi Krzyżowej, Krzyż procesyjny i lichtarz na Paschał, co jest nie do zdobycia w Kazachstanie. Udało się już dokonać wyboru, proces produkcyjny trwa, by można było spakować to w walizki i jak mrówki dostarczyć to tam mimo ograniczeń w rozmiarach bagażu lotniczego.

I choć nie są to produkty pierwszej potrzeby, to myślę, że wiemy jak są dla nas ważne, bo Siostry są dla nas ważne i obejmują codzienną modlitwą każdego darczyńcę i wszyscy stają się jedną rodziną.

Cóż my możemy? Wesprzeć, otulić modlitwą, to dary bezcenne.

A my - Renata i Maria możemy obiecać relacje z naszej podróży, naszego wolontariatu i...

odwołać się do Słowa Bożego z 2 Kor 9, 6-7:

Tak bowiem jest: kto skąpo sieje, ten skąpo i zbiera, kto zaś hojnie sieje, ten hojnie też zbierać będzie. 

Każdy niech przeto postąpi tak, jak mu nakazuje jego własne serce,

nie żałując i nie czując się przymuszonym,

albowiem radosnego dawcę miłuje Bóg.