Mam na imię Lucky czyli Szczęściara a dlaczego to Wam zaraz opowiem.

Urodziłam się gdzieś pod krzaczkiem albo może w piwnicy, jako kotek wolno żyjący. Było nawet fajnie: mama mnie karmiła, przytulała, dokazywałam z rodzeństwem. Bardzo szybko jednak zrobiło się źle: ledwie otworzyłam oczka a już  zaczęły mnie boleć i coś sklejało mi powieki tak, że w końcu nie mogłam ich otworzyć i znów przestałam widzieć. Gdzieś zgubiła się moja mama i rodzeństwo, wołałam i wołałam ale już ich nie było. Nie wiem co się z nimi stało.  Postanowiłam ich poszukać sama i chociaż nic nie widziałam to odważnie pomaszerowałam przed siebie. Szłam tak sobie gdy usłyszałam hałas i trąbienie i nagle jakieś ciepłe ręce złapały mnie i przytuliły do siebie. Ktoś do mnie czule mówi, że mam szczęście i już będzie dobrze. Potem „ciocia” zawiozła mnie  w takie miejsce, gdzie bardzo miły i delikatny pan, jak się okazało lekarz weterynarii, oczyścił mi oczka i już mogłam je otworzyć. Dał mi też zastrzyk z antybiotykiem ponieważ z noska też płynęła mi ropka.  Powiedział, że mam szczęście, bo oczy były już w bardzo złym stanie i jeszcze troszkę a w ogóle bym ich nie miała. Potem druga „ciocia" zabrała mnie do domu. W domu było ciepło i dostałam jeść. „Ciocia” musiała karmić mnie strzykawką, bo zapomniałam Wam powiedzieć, że mam dopiero miesiąc i nie umiem jeść sama.

Dostaję kropelki do oczu i już mnie tak nie bolą i zdecydowanie lepiej widzę. U „cioci” w domku mam dużo nowych braci i sióstr a nawet troje bardzo dużego rodzeństwa, które nazywają się psy, ale są dla mnie miłe i mnie liżą.

Po co Wam to opowiadam? Po pierwsze szukam domku na stałe, bo u „cioci” to jest taki domek tymczasowy. Po drugie „ciocia” mówi, że potrzebujemy coś takiego, co się nazywa pieniążki na moje leczenie, szczepienia i jedzonko, żebym urosła duża, zdrowa i piękna.

 Pomożesz mojej „cioci” i mnie zrealizować ten plan? Bardzo proszę.

Wasza Lucky czyli Szczęściara