Cześć ludzie,

Próbując uspokoić wewnętrzną Samosię zwracam się do was!

Od dwóch lat mam pod swoją pieczą przepiękne miejsce w górach Sierry Nevady, gdzie kulawym krokiem po potkniętym kroczku dziergam moją bazę, kotwicę w świecie, dom.

Po wielu miesiącach trudów i radości stanął na nogi domo - geodezyjna kopuła, w której mieszkam. Teraz moim największym marzeniem jest postawić mu do towarzystwa mały, prosty domek - tym razem chętnie zadowolę się kątami prostymi.

Domek pełnić będzie rolę pokoju dla gościń, bo nie jest jeszcze prawdziwym domem miejsce, w którym nie mogę ugościć przyjaciół. Będzie gniazdkiem dla osób, które znajdują się w potrzebie radykalnych wakacji i tych, które chciałyby pomieszkać ze mną i pomóc w wiciu tego gniazda, bo jednak samej to się wszystko bardzo wolno robi i nieco mniej wesoło.

Domek będzie mógł także pełnić rolę warsztatu artystycznego, miejsca oddechu i odosobnienia, w którym można mówić tak, by nikt tego nie słyszał, gdzie można widzieć nie będąc widzianą, gdzie można spotkać się ze sobą albo z szumem strumienia, gdzie można pisać i malować albo leżeć wiele godzin w łóżku i drapać się po nosie.

Kieruję się filozofią zrób to sama, a jak nie umiesz to się naucz, co daje zarazem dużo satysfakcji, jak i często frustracji, toteż uczę się nie tylko budować wychodki, ale także prosić o pomoc. Zbieram na domek! Jeśli masz chęć wesprzeć wesprzyj, a wkrótce powstanie skromna miła przestrzeń, w której z radością cię ugoszczę. Jest to najwspanialszy sposób w jaki mogę wyrazić wdzięczność.

Projekt domku został już poddany procesom dumania, część potrzebnej kwoty zaoszczędzona, a ludzie do pomocy zaproszeni. Pozostało zebrać resztę kasy i zabrać się do roboty.

Wesprzyj, jeśli czujesz!

Z góry Alpujarskiej dziękuję!

Bogna