Mój Brat był zdrowym, pełnym życia 38 – letnim mężczyzną. W kwietniu 2024 wszystko się zmieniło. Robert stracił przytomność, trafił do szpitala, gdzie stwierdzono zapalenie opon mózgowych. Przekazano mi i naszemu Ojcu, że jego stan jest krytyczny i trzeba przygotować się na najgorsze. Zaczęła się walka o Jego życie. Jego funkcje życiowe podtrzymywane były przez wszystkie możliwe aparatury.

Robert przeszedł kilkanaście operacji i zabiegów, wynikających z konieczności odbarczania mózgu. Ciśnienie wewnątrzczaszkowe wzrastało powodując degradację poszczególnych przestrzeni w mózgu.

Robert znajdował się w śpiączce przez 3 miesiące. Nie mógł przyjmować pokarmów doustnie więc początkowo był karmiony przez nos, następnie przez przetoki utworzone w powłokach brzusznych czyli przez przezskórną gastrostomię endoskopową (PEG). Płyn mózgowo- rdzeniowy nadal się zbierał. Odbyła się kolejna operacja. Lekarze zdecydowali się na zastosowanie zastawki komorowo – otrzewnowej.

Stan Roberta zaczął się poprawiać. Wreszcie się wybudził. Po wyjściu ze śpiączki lekarze poinformowali nas, że uszkodzenia są tak duże, że Robert prawdopodobnie nie będzie widzieć i słyszeć. Niestety potwierdziło się, że nerw wzrokowy został poważnie uszkodzony. Widzenie jest mocno ograniczone co utrudnia funkcjonowanie. Na szczęście ze słuchem nie ma problemu.

Po 3 miesiącach Robert wyszedł ze śpiączki, jednak Jego stan wymaga 24 godzinnej opieki. Nie jest świadomy zaistniałej sytuacji, porusza się na wózku inwalidzkim w asyście, robi pierwsze kroki, ale tylko przy wsparciu osoby towarzyszącej.

Niestety nie jestem fizycznie w stanie opiekować się i rehabilitować Roberta sama, dlatego potrzebujemy Państwa wsparcia. Nasza Mama zmarła jak byliśmy małymi dziećmi, a nasz ojciec jest schorowany (inwalida II grupy).

Robert ma całe życie przed sobą, dlatego chciałabym zapewnić Jemu w miarę przyzwoity komfort życia.

Dlatego bardzo Państwa proszę o chociażby najmniejsze wsparcie.

Ania