Moi drodzy kochani bliżsi i dalsi, wszyscy Ci, którzy trzymają kciuki za tych, którzy uparcie realizują swoje marzenia. Wyniosłam się ze zdyszanej Warszawy do chatki na Warmii.  Wśród łąk, jezior pól i jest pięknie. Brzmi jak idylla, i często nią jest. Ale…. do szczęścia mi brakuje kilku drobiazgów i dużych inwestycji. 

Salamandrówka to moje miejsce, które  będzie miejscem życia w pełnym wymiarze. Gdzie będzie można przyjechać na weekend majowy, spędzić wakacje czy wynająć na ferie zimowe. Miejscem, w którym gdy zabraknie prądu jest jeszcze piękniej. Tu domowe  przetwory są na co dzień, własne wypieki, chleby,  pasztety i bliny. Tu mieszkają koty, teatr, poezja i muzyka. Tu są moje korzenie, tu odpowiedzi na pytania. Przede mną przyjechała tu moja Mama, pokazując mi co jest naprawdę piękne w życiu. Tu poznałam niecierpki, cytrynki i dzwońce. Teraz  ja chcę ten sens przekazać synowi. Chcę, żeby wierzył w marzenia. Po swojemu. Ale nie zawsze jest to proste. Szczególnie finansowo. 

Tuż przed gigantycznymi wichurami udało mi się zrobić dach z pomocą fachowców i przyjaciół.

To było największe wyzwanie. Powstały także przepiękne tarasy. Ale płaczą, że chcą meble ogrodowe, a i domek ciągle powtarza, że potrzebuje nowych szyby w oknach. Muszę też wykończyć strych, który powstał pod nowym ciepłym dachem. Potrzeb jest dużo i dużo rzeczy tu robię sama: szpachlowanie, malowanie, ozdabianie, nawet sama mogę okna oprawić szybkami. Ale nie wszystko się tak da. Dar budowniczego bym chciała mieć, jak ktoś ma to proszę o”szczepki”. Albo wsparcie finansowe - każda kwota będzie dużą pomocą. 

Jak się uda, to chciałabym podzielić się tym miejscem. Może nawet już w te wakacje będzie można tu przyjechać i skorzystać z uroków tego miejsca. 

Do zobaczenia na Warmii w mojej wymarzonej Salamandrówce.