Bułeczka. 

Ta opowieść zaczyna się w kwietniu, niemal rok temu. Bułeczka jest jedną ze stadka bezdomnych kotów dokarmianych przez panią na obrzeżach Ostrołęki. Jej koleżanki grzecznie powchodzily do klatek łapek. Zostały wykastrowane. Wszystkie były ciężarne. Bułeczka także. Ale nie interesowała jej klatka łapka. Udało się ją złapać dopiero w podbierak. 

Podczas zabiegu okazało się, że jelita były tak zgazowane, że ciężko było zaszyć. Za jakiś czas puściły wewnętrzne szwy. Jelita i pęcherz wyszły pod skórę. Kolejny zabieg. Za niedlugi czas sytuacja się powtarza. I kolejny raz. Potem kilka miesięcy spokoju, znów to samo. Tym razem zapada decyzja o wszyciu siatki. Przez dłuższy czas stabilnie. Robią się tylko przetoki, którymi uchodzą płyny... Organizm próbuje pozbyć się obcego ciała, znów robi się wewnętrz dziura... Tym razem szew nierozpuszczalny. Plus zalecenia podawania kolagenu. Pomogło. 

Ostatni zabieg Bułeczka odchorowala. Do tej pory była bardzo dzielna. Z dzikuski stała się kochaną mrucząca, delikatną kotką. Bardzo wrażliwą... 

Wydawało się, że najgorsze już naprawdę za nami, sześć zabiegów w ciągu roku... I nagle utrata apetytu... Badania krwi i diagnoza: zakaźne zapalenie otrzewnej. Wdrożyliśmy leczenie, które potrwa jeszcze ponad dwa miesiące... 

Bardzo proszę o pomoc w sfinansowaniu drogiej kuracji. Bułeczka po kilku dawkach czuje się już o niebo lepiej, apetyt wrócił i błysk w oku. I moja nadzieja, bo pokochałam ją, ona przeszła już tak dużo i wciąż ma jeszcze tyle woli życia...

Iza i Bułeczka