Tymon ma 3,5 roku,jest dzieckiem wesołym,ruchliwym,ciekawym świata, jednak nie zawsze wszystko jest tak kolorowe jak się wydaje. Po wiadomości jaką jest potwierdzenie ciąży,byliśmy bardzo szczęśliwi i z niecierpliwością czekaliśmy na pojawienie się ukochanego malucha. Niestety nie zawsze wszystko idzie zgodnie z planem, już początki były ciężkie, duży krwiak na macicy,przedwczesne skurcze inaczej mówiąc ciąża zagrożona. Po wielu pobytach w szpitalu udało się i nasze szczęście może być z nami. Jednak nie był to koniec naszych problemów. Gdy Tymon skończył rok zaczęły pojawiać się niepokojące objawy;unikanie kontaktu wzrokowego, samoagresja(uderzanie głowa w łóżeczko, ścianę,wydrapywanie oczu), częsty płacz przy nietrzymaniu się określonego rytmu dnia, nietypowa zabawa zabawkami(układanie w rzędzie,segregacja na kolory), nadwrażliwość czuciowa(nie pozwalał dotykać się nikomu prócz rodziców), nadwrażliwość na światło,przy większych emocjach zwiększona ruchliwość (machanie rączkami,skakanie i kręcenie się w kółko). Po wizytach u specjalistów,nerwach,stresie padła w końcu diagnoza spektrum autyzmu... Codziennie staramy się zapewnić Tymonowi jak najlepsze warunki rozwojowe, na bieżąco badamy jego postępy,próbujemy zapewnić najpotrzebniejsze terapie, zajęcia by mógł w przyszłości żyć normalnie. Niestety wszystko ma jakąś cenę, aby zapewnić mu lepszą przyszłość musimy wiązać się z wysokimi kosztami terapii,wizyt u specjalistów,leczenia chorób współistniejacych (takich jak silne alergie skórne,wziewne,astma), oraz wyżywienia przez silną wybiórczość pokarmową. Aby zajęcia i terapie przynosiły oczekiwane skutki muszą być systematyczne, nie są natomiast wszystkie pokrywane przez NFZ ,bądź wiążą się z długimi dojazdami do innych miast. Na obecną chwilę Tymon potrzebuje zajęć z neurologopedą, psychiatrą, psychologiem,terapii behawioralnej,wczesnego wspomagania rozwoju i rehabilitacji. Na dzień dzisiejszy nasza mowa jest uboga,wszelkie wyjścia w miejsca z większym skupiskiem ludzi kończą się atakami paniki,musimy cały czas pilnować czy przez własne problemy neurologiczne nie zrobi krzywdy sobie bądź osobom ze swojego otoczenia,wszelka nauka codziennych czynności zajmuje nam bardzo dużo czasu. Mimo wszystko jest szansa na to,że w przyszłości będzie mógł żyć i funkcjonować normalnie tak jak jego rówieśnicy. Dlatego prosimy o wsparcie chociaż przysłowiową złotówka ,by pomóc nam częściowo zapewnić naszemu dziecku tego co jest mu naprawdę potrzebne.