Mój Tato nigdy nikogo o nic nie prosił. Pomyślałam, że poproszę za niego. To bardzo ciepły i kochający człowiek. Swoją jedyną wnuczkę wręcz ubóstwia. Dla niej wydałby ostatnie pieniądze z portfela. Mojaj mama mówiła, że "dla niej to by sobie jeszcze z nosa wydłubał żeby jej dać". To fakt. Nigdy nikomu niczego nie żałuje. Nigdy nikomu nie wygaduje. Po prostu ma cudne serduszko. W ubiegłym roku zmarła moja mama a jego ukochana żona. Śmierć była nagła. Do teraz nie wszyscy się pozbieraliśmy. Problem w tym, że mój tato i mama zawsze wszystko co tylko posiadali dzielili między ludzi dookoła. Oszczędności prawie żadne. Teraz jest jeszcze trudniej gdyż wraz ze śmiercią żony Tata nie ma funduszy by pozwolić sobie na remont mieszkania w którym nie było remontu od 30 kilku lat. Do remontu są przede wszystkim pomieszczenia które są drogie. Kuchnia i łazienka. Kafelki odrywają się ze ścian. To już nie jest nawet kwestia estetyki a zdrowia. Pod modną niegdyś boazerią kryją się spore pukle 30letniego kurzu. W kuchni za szafkami przy zlewie mokną szafki. Gdzieś zapewne chowa się zatem grzyb którego zapewne odnajdziemy. Prawda jest taka, że mój Tato tak bardzo nie chce patrzeć na powoli umierające mieszkanie, że spędza całe dnie na działce lub zimą majsterkuje w garażu. Mój Tato nigdy nie wyciągnął ręki po pieniądze za swoją pomoc. Jednak z racji wieku myśli że ludzie już o nim zapomnieli. Nie chce rzucać się w oczy. O nic nie woła. Pracuje mimo bólu czy choroby. "Dziadek Marian" strasznie rozpieszcza swoją wnuczkę. Świata poza nią nie widzi. Dla swoich dzieci jest zawsze tu i teraz. Potrafi rzucić wszystko co robi by przybiec na ratunek. No spoko chłop ten dziadek Marian. Gdybym chociaż pomogła mu w ten sposób jedno pomieszczenie wyremontować to byłoby super. Nie mam pojęcia czy ta kwota starczy na to czy potrzebne jest więcej. Po śmierci mamy wszystko opłaca sam. Emerytury nie ma złej na szczęście a i zdrowie jeszcze dopisuje by powyglupiac się z wnuczką. Jednak na tak "gruby" remont po tylu latach pieniędzy nie ma.