11 października 2022 r. spłonął dom mojej siostry Bożeny, do którego miała się lada dzień przeprowadzić z mężem Krzysztofem i dwiema córeczkami - 6-letnią Alicją i 4-letnią Milenką.

Budowa domu trwała 5 lat i kosztowała wiele wyrzeczeń. Krzysztof niemal wszystkie prace wykonywał sam, bo nie było ich stać na wynajęcie profesjonalnej ekipy. W wyposażeniu domu pomagali przyjaciele i znajomi, którzy podarowali im używane meble i sprzęty. Wszystko po to, aby mogli jak najszybciej w nim zamieszkać, bo dotychczas mieszkają u rodziców, we czwórkę w jednym pokoju. Nowy dom miał zapewnić obu córkom odpowiednie warunki do życia i nauki.

Krzysztof musiał zrezygnować ze stałej pracy, kiedy Milenka zachorowała. Ich młodsza córka urodziła się z zespołem Downa oraz wadą serca, a w wieku 3 lat zdiagnozowano u niej ostrą białaczkę limfoblastyczną. W szpitalu spędziła z mamą 8 miesięcy. W tym czasie Krzysztof musiał opiekować się starszą córką. Ze względu na chorobę dziecka Bożena także nie mogła podjąć pracy. Milenka wymaga regularnej kontroli w szpitalu, cotygodniowych badań krwi oraz codziennej chemioterapii. 

Mimo tak wielu trudnych doświadczeń Bożena i Krzysztof nigdy się nie załamali, a dzięki wsparciu rodziny i przyjaciół lada moment mieli spędzić pierwsze święta w nowym domu, o którym wszyscy marzyli. Pożar zniszczył ich radość i marzenia, ale nie zabił wiary w to, że uda im się wszystko odbudować i jeśli nie te, to na pewno któreś kolejne święta spędzą u siebie.