Walczymy o godne życie Mamy, bo tylko ją mamy!

Zwykle, gdy człowiek kończy 25 lat, myśli o zaliczeniu ostatnich egzaminów na studiach, dalszej zabawie, rozpoczęciu pracy lub o założeniu rodziny. W niektórych przypadkach życie pisze inne scenariusze. Tak było również u mnie.

Gdy miałam 14 lat, zmarł mój Tata. Wówczas najmłodszy mój brat miał 6 lat. Moja Mama została z czworgiem nieletnich dzieci. W tym roku życie znowu dało nam popalić. We wrześniu moja Mama trafiła do szpitala.

Na początku Mama była leczona na zapalenie dróg moczowych, jednak rzeczywistość okazała się bardziej brutalna. Wyrok zapadł z dnia nadzień – nowotwór szyjki macicy.

Nigdy w życiu nie myślałam o tym ,że będę kiedyś musiała założyć zbiórkę. Zrobiłam to tylko dlatego, żeby pomóc mamie, z którą mieszkają siostra i dwaj bracia.

Pieniądze ze zbiórki chcę przeznaczyć na remont przedwojennego domu, w którym mieszkali moi dziadkowie. Zdaję sobie sprawę, że koszty nie są małe, jednak wierzę, że wspólnymi siłami uda nam się osiągnąć założony cel.

Najpilniejsze rzeczy na ten moment do wykonania:

• Naprawa przeciekającego dachu
• Dokończenie instalacji CO
• Ocieplenie budynku

Choć od śmierci Taty minęło ok. 10 lat, to nadal trudno mi jest pogodzić się z jego stratą. Bardzo chcę, aby mojej rodzinie żyło się łatwiej.

Wierzę, że uda mi się pomóc Mamie i rodzeństwu.

Przyjmę każdą pomoc. Nie muszą być to pieniądze. Mogą to być również materiały budowlane.

Usłysz moje wołanie!

Pozdrawiam ciepło,
Paulina