To moja mama, Krysia. Ma 64 lata, jest jeszcze stosunkowo młoda. W maju 2021 roku wykryto u niej guzy w miednicy mniejszej. Dzień Matki spędziłam z nią u specjalistów w innym mieście na diagnozie guzów obu jajników. Pozostawienie mieszkania, większości rzeczy w ciągu kilku dni, by wyjechać do dużego miasta na leczenie, ogromny stres, rozpacz, utrata poczucia bezpieczeństwa. Diagnoza okazała się bezlitosna – surowiczy obustronny rak jajnika high grade, wysoce złośliwy. Od lipca do grudnia ubiegłego roku mama przyjmowała chemioterapię, która usunęła wszystkie zmiany w otrzewnej. Czuła się dobrze, znowu żyła, całe dnie bawiąc się z ukochanym wnuczkiem. 

Choroba powróciła w czerwcu 2022 roku - wznowa, niedrożny moczowód. Lekarze wyłonili nefrostomię. Mama przyjmuję kolejną linię chemioterapii systemowej, jednak bardzo wyniszcza ona organizm. Dużo lepsze wyniki leczenia uzyskuje się po podaniu leków najnowszej generacji - inhibitorów PARP. Nie są one dla mamy refundowane. Mama bardzo chce żyć, spacerować po polach z sześcioletnim wnuczkiem, nauczyć go pisać, czytać, zaprowadzać do szkoły, cieszyć się z nim z nowych odkryć  i zabaw z jego szczurkami.

Zbieramy na terapię inhibitorami Parp - lekiem Olaparib lub Niraparib, miesięczna kuracja to koszt 12 tys. złotych dla Olaparibu, 40 tys.złotych zaś Niraparibem. Leki te wyraźnie przedłużają życie chorych na raka jajnika, wydłużając znacznie czas do kolejnej wznowy. To najnowocześniejsza terapia. Leki trzeba przyjmować przez około sześć miesięcy. Powinny być one dostępny dla każdej kobiety w Polsce - matki, babci, córki, siostry. Chemioterapia systemowa jest przestarzała. Babcia, mama mojej mamy zmarła na raka jajnika w wieku 63 lat - dopiero przeszła na emeryturę, była jeszcze stosunkowo młoda, mogła żyć wiele lat do późnej starości. Każda złotówka jest ważna, nie zostawiajcie nas samych, proszę. Mama jest tylko jedna...