Cześć. Nazywam się Weronika. W październiku 2018r ukończyłam 18lat, co rzecz biorąc otworzyło mi drzwi na świat i pozwoliło robić to co pragnę - podróżować, bywać na koncertach, tańczyć. W ciągu dwóch i pół miesiąca mój każdy weekend kończył się w klubie na koncercie jakiegoś artysty. Niestety teraz na dłuższy czas uległo to zmianie i nie wiem kiedy wrócę do pełnej stabilizacji. 24 grudnia 2018r (przed kolacją wigilijną) wylądowałam w parku trampolin. Podobno ruch to zdrowie, a jedyne co pamiętam z tamtej chwili, to moje kolano wyginające się w drugą stronę i mój płacz. Płacz, bo ból, który mi towarzyszył był niesamowity. Co było później? 5 godzin na pogotowiu, aby się dowiedzieć, że lekarz dyżurujący sam nie wie co mi jest. Szyna z gipsu na 10 dni? Jasne, nie ma problemu. Zepsute święta i sylwester. 3 stycznia pierwsza wizyta u ortopedy. Pierwsza diagnoza - zerwane więzadło poboczne. Wydawało się spoko, lekarz zapewniał, że stabilizator wystarczy. 8 luty czyli ponad 6 tygodni po wypadku - lekarz podejrzewa zerwanie więzadła krzyżowego, bo noga dalej nie jest stabilna. Zalecił rezonans magnetyczny, żeby się tylko upewnić. Polska służba zdrowia to żart, pomimo widniejącego napisu na skierowaniu „PILNE” usłyszałam tylko połowa czerwca. Śmieszne prawda? No nic, 400zł na badanie to nic. Ale nadszedł ten dzień, gdzie do moich rąk dotarł opis badania - całkowite zerwane więzadło poboczne i krzyżowe oraz pęknięta łąkotka. I znowu żart ze strony nfz’u. Operacja? Może miejsce w październiku się znajdzie. Niestety zabieg, który chce wykonać prywatnie kosztuje ponad 5 tysięcy złoty. Z pozoru mało, ale dla mnie dużo. Nie zarabiam, nie stać mnie na opłacenie tego. Dlatego proszę o pomoc Was - internatów o wpłacenie chociaż 1 złotówki. Z góry dziękuje.