Gdyby ktoś wpadł na pomysł stworzenia pocztu józefowskich nauczycieli to otwierałaby go Jadwiga Barcicka -lokalna bohaterka i patriotka, zaangażowana w rozwój społeczności lokalnej, społecznik; pierwsza po II wojnie światowej dyrektor szkoły podstawowej nr 1 w Józefowie (aktualnie im. Olofa Palmego).

Niszczejący nagrobek Jadwigi Barcickiej wymaga gruntownej renowacji. W zgłoszeniach do Budżetu Obywatelskiego Józefowa na 2023 rok pojawił się projekt: "Ocalić od zapomnienia" poznajmy historię lokalnej bohaterki - Jadwigi Barcickiej, pierwszej po II Wojnie Światowej dyrektorki SP1". Choć pomysł spotkał się z dużym poparciem społecznym (343 głosy) to nie zmieścił się w puli realizowanych projektów. Ponieważ grób Jadwigi Barcickiej znajduje się pod Patronatem Społecznym to uważamy za słuszne, aby w drodze zrzutki obywatelskiej zebrać fundusze na jego gruntową renowację.

Po wykonaniu kosztorysu przez potencjalnego wykonawcę okazało się, że potrzebna kwota to 16.700zł. Prosimy o wsparcie i życzliwość dla pomysłu, którego nadrzędnym celem jest zachowanie pamięci o wyjątkowej osobie z naszej społeczności lokalnej.

Jadwiga Barcicka przyszła na świat w 1906r. Gdy miała 31 lat rozpoczęła pracę w józefowskiej szkole, która mieściła się wtedy w niewielkiej, drewnianej izbie oraz kilku wynajmowanych pomieszczeniach. Nauczycielka matematyki wyróżniała się swoją

pracowitością, wysokim poziomem nauczania i troską o dobro dzieci. To im poświęcała się w całości udzielając bezpłatnych korepetycji, rozmawiając z rodzicami, pomagając im, udzielając porad wychowawczych, prowadząc drużynę harcerską, a także zabierając na wycieczki.

Aby zapewnić wysoką jakość nauczania, ale przede wszystkim pomieścić dzieci, w 1939 r. rozpoczęto budowę nowej szkoły. Udało się wykonać jedynie fundamenty, gdy wybuchła wojna.

Czas wojny to wielki dramat całego świata i każdego człowieka, który ze szczególną wrażliwością znosiły dzieci. Jadwiga Barcicka nie bała się ryzykować. Niedługo po wybuchu wojny, wyniosła ze szkoły materiały dydaktyczne, książki, mapy, obrazy i rozlokowała je wśród józefowskich rodzin. Prowadziła tajne nauczanie. Zaangażowała się w pomoc potrzebującym i ofiarom wojny, pracując między innymi jako sanitariuszka w szpitalu polowym w Józefowie. Wspólnie z dziećmi odwiedzała rannych

żołnierzy. Współpracowała z Czerwonym Krzyżem, roznosiła biuletyny, zbierała fundusze i wysyłała paczki do oflagów.

Po ustaniu działań wojennych, Jadwiga Barcicka została kierownikiem szkoły, a do budynku wróciły ukryte uprzednio przez nią materiały dydaktyczne. Pomimo trudności, dzięki jej staraniom Ministerstwo Oświaty przywróciło plany budowy nowego lokalu szkoły podstawowej. Gdy dzieci mogły uczyć się już w murach nowego budynku, Jadwiga Barcicka poświęciła się potrzebującym dzieciom prowadząc szkołę przy Sanatorium Neuropsychiatrii Dziecięcej w Józefowie. Kierowała tą szkołą aż do przejścia na emeryturę w 1969 r. Trzy lata później zmarła, nie pozostawiając po sobie żadnej rodziny. „A Ci, co ją znali, serdecznie ją wspominali” – mówiono.