Akcja organizowana wspólnie ze stowarzyszeniem Pokolenie. Pragniemy ochronić szczątki dobrze zasłużonych narodowi synów od zagłady i zapomnienia

Motto: Ziemia to pamięć i groby. Narody tracąc pamięć tracą życie

Znajdujące się na polu nr 37 Cmentarza Janowskiego szczątkowe pozostałości polskiej kwatery wojskowej to echo wydarzeń do jakich doszło we Lwowie i Małopolsce Wschodniej w latach 1918 – 1920.

Bliski koniec I wojny światowej i postępujący rozpad monarchii austro – węgierskiej obudził nadzieje zarówno Polaków, jak i Ukraińców na stworzenie własnych państw. Wyznaczając przyszłe ich granice oba narody dążyły do opanowania terenu dawnej Galicji Wschodniej (gdzie liczebnie dominowali Rusini), przy czym szczególnym punktem sporu był Lwów, zamieszkały z kolei, w zdecydowanej większości przez ludność polską. Trwające od 1 do 22 XI 1918 r. zmagania w tym mieście, dzięki wytrwałości „zbiorowego” żołnierza, jakim była ludność cywilna, oraz odsieczy z kraju, zakończyły się zwycięstwem Polaków. Zostało ono okupione poważnymi stratami.

nekropolia janowska stała się, najważniejszym (obok Cmentarza Orląt) miejscem spoczynku poległych bohaterów w Małopolsce Wschodniej. Ich ciała składano głównie na terenie pól 37 i 28, częściowo także 38 (skąd ekshumowano je po utworzeniu ukraińskiej kwatery wojskowej).

W 1929 r. na Cmentarzu Janowskim znajdowało się co najmniej 709 żołnierskich mogił, zgrupowanych w kilku miejscach. Ich los zwracał uwagę wspomnianego już komendanta MSO M. Webera, który pisał:

Daremnie atoli wyczekują oni od lat tylu opieki, jakiej zażywają ich koledzy, spoczywający snem wiecznym o miedzę tylko na Cmentarzu Obrońców Lwowa. Pragniemy ochronić szczątki dobrze zasłużonych narodowi synów od zagłady i zapomnienia.

Razem na cmentarzu pochowanych jest 610 osób w 574 kwaterach.

Niestety przez lata zapomniany cmentarz gdzie pochowani zostali polscy bohaterowie wymaga naprawy i pielęgnacji.