"Jeśli patrząc na mnie czujesz smutek, pomyśl, co ja czuję, patrząc na Ciebie z tamtej strony krat."

By uszyć jedno długie futro zabija się 60 norek, 42 lisy, 40 szopów, 50 soboli, 200 szynszyli, 

35 królików.

Rodzą się i umierają przerażone. Nie widzą nieba, nie wiedzą jak miękka może być trawa, jak mocno może pachnieć wiosna, jak ciepłe bywa słońce.

Ich życie to mała klatka z drutu bez podłogi, kryjówki, miski. 

Umierają stłoczone i torturowane na fermach futrzarskich. 

Inne, zwane przez człowieka gatunkiem inwazyjnym (szopy, jenoty) w lasach, na polach i w swoim środowisku naturalnym, są prześladowane i bestialsko mordowane przez myśliwych za to tylko, że żyją. Mało kto mówi o tym, że to dla swej fanaberii, próżności i chęci bogacenia się, człowiek je zniewolił, wypuścił poza zasięg naturalnego występowania i może aktualnie bestialsko mordować, bo stanowią zagrożenie dla rodzimej fauny. 

Zabijane są ciężarne samice, ich niezdolne do samodzielności młode, norki, szopy, jenoty, lisy obdzierane są ze skór, z których szyje się futra, a częściami ich ciał dekoruje się myśliwskie dworki, myśliwskie muzea, produkuje myśliwskie obuwie, oprawia się noże, dekoruje breloki, portfele, szyje pompony do czapek i domowych kapci, obszywa się futrem kaptury... 

Ich krwią myśliwi znaczą sobie twarze.

Czy dziecko szopie cierpi mniej, widząc jak zabijają mu matkę i skazują je na powolną śmierć głodową niż dziecko gatunku chronionego? 

Gdzie podziać ma się lis fermowy, hodowany dla futra ze szczególnym okrucieństwem, który nie może wrócić do środowiska naturalnego? 

Czy mądry i wierny swemu partnerowi jenot może otrzymać namiastkę życia bez bólu? 

Na te i inne ważne pytania, na bezwzględną potrzebę ratowania zwierząt wykluczonych, skazanych na śmierć, próbuje i odpowiada co dzień całym swoim życiem każąc innym wciąż w życiu o to pytać Ewa Zgrabczyńska - zoolożka z doktoratem, naukowczyni, autorka prac naukowych i popularnonaukowych, Gość Jurka Owsiaka na ASP na Pol'and' Rock Festiwal, ponadto laureatka nagród Fundacji Zacny Uczynek i Fundacji POLCUL, superbohaterka Wysokich Obcasów, laureatka MocArta oraz Człowiek Roku 2019 RMF Classic, laureatka Nagrody Radia TOK FM im. Anny Laszuk, niezłomna aktywistka walcząca o prawa zwierząt, aktywistka od lat zaangażowana w interwencje dotyczące ratowania zwierząt dzikich i egzotycznych, pisarka, dyrektorka Ogrodu Zoologicznego w Poznaniu, która uratowała od śmierci tygrysy na polsko - białoruskiej granicy i we współpracy z Władzami Miasta Poznania ratująca zwierzęce ofiary wojny w Ukrainie.

Jej Azyl w podpoznańskiej wiosce uratował i ratuje zwierzęta stare, wyrzucone, chore, okaleczone, niepełnosprawne, porzucone, skrzywdzone, uznane przez człowieka za niepotrzebne, problematyczne, są wśród nich również ofiary wojny w Ukrainie, zwierzęta uznane za inwazyjne i te skazane na śmierć w fermach futrzarskich i w lasach. Jej Azyl jest dla zwierząt Domem, schronieniem, szpitalem, jedynym miejscem na Ziemi, którego ludzkie zło nie jest w stanie zniszczyć, bo jest tam miłość, troska i opieka.

"Marzenia senne na jawie – to nadzieja" powiedział Arystoteles.

Ewa Zgrabczyńska ma Marzenie i nawet wtedy, gdy swoje prywatne marzenia odkłada, nieustannie niesie Nadzieję, Dobro i godne, pełne szacunku Życie tym, które zostały skrzywdzone przez człowieka.

Marzeniem Ewy jest kupno sąsiadującej z Jej posesją ziemi, by powiększyć istniejący już Azyl i by uratować jak najwięcej zwierząt.

Myśl Olgi Tokarczuk, że "Czasem zwierząt jest zawsze teraźniejszość." jest dewizą Ewy Zgrabczyńskiej na co dzień.

Koszt zakupu ziemi, jak dziś usłyszałam od przemiłych profesjonalistów "jest znaczny, ale nie niemożliwy do uzbierania 🙂" - tą drogą bardzo Autorom tych słów dziękuję za nadzieję, wsparcie i profesjonalną radę.

W przypadku, gdyby nie udało się spełnić całego Marzenia Ewy i zebrać deklarowanej na zrzutce kwoty, ta zebrana - w całości zostanie przeznaczona na powiększenie woliery już istniejącej - miejsca dla kolejnych uratowanych zwierząt, które przybędą do Azylu Ewy Zgrabczyńskiej.

Jeśli zechcą Państwo włączyć się w spełnienie Marzenia Ewy Zgrabczyńskiej i wraz z Nią ratować i uratować kolejne zwierzęce biedy - najserdeczniej zapraszam do wsparcia zrzutki i za każdą wpłatę bardzo Państwu dziękuję.

"Prawdziwy Bóg jest zwierzęciem. Jest w zwierzętach, tak blisko, że aż go nie dostrzegamy. Codziennie się dla nas poświęca, wielokrotnie umiera, karmi nas swoim ciałem, odziewa w swoją skórę, pozwala na sobie testować lekarstwa, żebyśmy mogli żyć dłużej i lepiej. Tak okazuje nam przywiązanie, obdarza nas przyjaźnią i miłością." Olga Tokarczuk