Cel programu: wsparcie samotnej kenijskiej matki, żyjącej w fatalnych warunkach, pod opieką której znajduje się obecnie sześcioro dzieci, w tym jedno niepełnosprawne. Kobieta jest pracowita, ciężko było jej wyciągnąć rękę po pomoc. Nigdy nie żebrała. Zarzeka się, że gdyby nie epidemia jakoś wiązałaby koniec z końcem. Niestety, czasy są takie, że bez wsparcia innych nie da sobie rady. Mimo trudnych warunków zawsze starała się zapewnić dzieciom minimum egzystencji. Widać, że bardzo je kocha i dba o nie na tyle, ile to tylko możliwe.

Z sytuacją rodziny zapoznał nas w czerwcu 2020 roku wolontariusz klubu - Mwinjabu, który mieszka w pobliżu. Sidi zgłosiła się do niego z prośbą o możliwość zarobienia kilku szylingów (1 dolar = ok. 100 szylingów). Powiedziała, że jej dzieci nie jadły już od paru dni. Ponieważ nie miał dla niej żadnej pracy, postanowił podzielić się jedzeniem. Kobieta rozpłakała się ze szczęścia. Sam nie dał rady jej pomóc, dlatego poprosił nas o wsparcie.

Co już udało się nam zmienić w życiu Sidi, dzięki pomocy darczyńców, można zobaczyć na filmie pod koniec opisu zrzutki. W czerwcu 2020 roku rozpoczął się łańcuch ludzi dobrej woli i – co najważniejsze – nie został przerwany.

Kogo wspieramy: Sidi Kithunga

Członkowie rodziny: córka Kadzo (mieszka w Mombasie), córka Nema (mieszka z mężem), syn Katana (10 lat), syn Kitsao (9 lat), córka Matilda (8 lat), syn Mtengo (7 lat), wnuk Alex (2 lata), wnuczka Eva (1 rok)

Rodzina wspierana od roku: 2020 (link do poprzedniej zbiórki https://zrzutka.pl/yh4jjw)

Miejsce zamieszkania: wioska Sirini (Junju location, hrabstwo Kilifi, położone na północ od Mombasy)

Historia Sidi: mąż opuścił ją kilka lat temu. Ma sześcioro dzieci - trzech chłopców i trzy dziewczynki, w tym jedno niepełnosprawne. Obecnie mieszka z czwórką swoich i dwoma wnukami. Dwie starsze córki wydała za mąż, mimo że nie miały ukończonych 16 lat. Jest to niezgodne z kenijskim prawem, ale kobieta nie miała wyjścia. Głód zmusił ją do takich działań.

Najstarsza córka, po rozstaniu z mężem, w grudniu 2020 roku wróciła do rodzinnego domu z dwójką swoich dzieci. Aby zarobić na chleb wyjechała do Mombasy w poszukiwaniu pracy. Dzieci zostawiła u matki. Druga córka nadal mieszka z mężem. Trzecia - Matilda jest niepełnosprawna od urodzenia. Gdy w 2020 roku podejmowaliśmy decyzję o objęciu rodziny wsparciem finansowym nie chodziła, nie ruszała rękami i nogami. Miała trwale przykurczone wszystkie kończyny. Matka zostawiała ją codziennie samą, zamkniętą w domu, gdy wychodziła w poszukiwaniu pracy.

Sytuacja materialna: głównym żywicielem rodziny jest Sidi, która nigdy nie prosiła o pieniądze, ale o pracę. Zatrudniana była zazwyczaj z litości. Wszyscy w okolicy są biedni, ale starali się coś jej wygospodarować, aby mogła zarobić choć kilka przysłowiowych groszy. Powierzali jej głównie porządkowanie na polach uprawnych, oferowali też prace domowe (pranie, mycie naczyń). Gdy kobieta kończyła pracę u jednych, szła szukać dalej. Dziennie była w stanie zarobić maksymalnie 200 ksh, czyli dwa dolary. Takich dni, w których udawało jej się coś zarobić było jednak nie więcej niż 10 w miesiącu.

Rodzina przymierała głodem. Jeśli cokolwiek jedli w ciągu dnia to ugali (danie z mąki kukurydzianej) i owsiankę na wodzie. Nie mieli żadnych środków na zakup czystej wody do mycia oraz produktów higienicznych, takich jak mydło oraz proszku do prania. Brak odpowiednich warunków sanitarnych wywołał u Kitsao i Matildy bardzo bolesną chorobę skórną. Mieli otwarte rany na całym ciele i bardzo cierpieli. Na zdjęciu widać je na przykładzie Kitsao - po lewej zastany stan w czerwcu 2020, po prawej stan po leczeniu w sierpniu 2020.

Warunki mieszkaniowe: mieszkają wszyscy razem (7 osób) w domu o powierzchni niespełna 15 m kw. Dom zbudowany jest z gliny i przykryty gałęziami palmowymi. Niestety, jest nieszczelny i w czasie deszczu nie chroni domowników. Podłoga to bardzo nierówne klepisko. Miejsca jest tak mało, że domownicy śpią wszyscy wtuleni w siebie, a za łóżka służą im liście palmowe, które kładą bezpośrednio na ziemi (wnętrze można obejrzeć na krótkim filmie https://vimeo.com/509512867)

Na co przekazujemy zebrane wpłaty: na zakup wody, żywności, środków higienicznych i lekarstw oraz dojazdy na rehabilitację Matildy. Miesięcznie rodzina potrzebuje na te wydatki około 650 zł. Dodatkowo 2100 zł na odbudowę domu, który zawalił się w sierpniu.

Dwaj starsi chłopcy (Katana i Kitsao) nieśmiało liczą na możliwość opłacenia im szkoły. Najmłodszy syn Sidi Mtengo koszty te ma pokryte w ramach innego programu.

Jak zmieniliśmy życie tej rodziny w roku 2020: w zebranych środków pokrywaliśmy w okresie od czerwca 2020 do stycznia 2021 m.in. zakupy żywości, wody, środków higienicznych, kilku par butów oraz lekarstw (antybiotyków) na chorobę skórną Matildy i Kitsao. Opłaciliśmy dojazdy na rehabilitację Matildy i zakup chodzika, dzięki któremu może ćwiczyć samodzielne przemieszczanie się. Ponadto udało się nam kupić i zainstalować mały panel słoneczny, który daje światło po zmroku. Jesienią wysłaliśmy do rodziny ponad 20 kg odzieży i obuwie sportowe. Nasz wolontariusz Mwinjabu zapewnił  opiekę kenijskich lekarzy-społeczników, którzy bezpłatnie zajmują się całą rodziną. To wszystko możecie zobaczyć na filmie:

Dla wspierających: możliwość otrzymywania raportów miesięcznych z poniesionych wydatków, potwierdzeń przelewów i bieżących informacji o rodzinie.

Aktualnie rodzinę wspierają: rodziny z parafii w Dąbrówce

Kim jesteśmy: Klubem Sportowym Polskie Himalaje z siedzibą w Krakowie, który do 10 stycznia 2019 roku nosił nazwę KS Ski Test Kraków. Został założony w 2010 roku i wpisany przez Prezydenta Miasta Krakowa do ewidencji klubów sportowych nie prowadzących działalności gospodarczej pod nr KS/99.

Nie jesteśmy fundacją, a stowarzyszeniem posiadającym osobowość prawną. Działamy na podstawie statutu oraz obowiązujących przepisów prawa. Nie pobieramy żadnych prowizji, opłat z tytułu akcji charytatywnych. Wszystkie zebrane środki (100 %) przekazujemy zgodnie z wytycznymi. Do wglądu posiadamy wszelkie potwierdzenia wydatków, zakupów, wpłat itd.

Na co dzień organizujemy imprezy biegowe oraz wyprawy w różne zakątki świata. Tworzymy Rodzinę Podróżników, której członkowie kilka lat temu zakochali się w Kenii i jej przemiłych, uczynnych i zawsze chętnych do pomocy mieszkańcach. Naszą bazą wypadową jest region Bamburi na północ od Mombasy. Organizując wyjazdy pomagamy mieszkańcom okolicznych miejscowości (m.in. Mtwapa, Junju, Gongoni) i nie pozostawiamy ich własnemu losowi z chwilą powrotu do Polski.

W 2020 roku słowa św. Jana Pawła II „Bogatym nie jest ten, kto posiada, lecz ten, kto daje” – stały się na 100-lecie urodzin Karola Wojtyły nie tylko naszym mottem przewodnim, ale głównym przesłaniem konkretnego działania – wspierania ubogich rodzin, ich dzieci oraz tych, co pomocy materialnej potrzebują najbardziej. Ponieważ papież wypowiedział te słowa w Kenii, dlatego też od tego kraju rozpoczęliśmy akcję niesienia pomocy pod hasłem "podróżuję i pomagam". W czerwcu do naszych działań charytatywnych włączyliśmy Nepal.

Więcej informacji o działalności klubu na stronie polskiehimalaje.pl w zakładce O NAS.