Cierpię na postępującą wadę genetyczną skutkującą deformacją twarzy i nasilającymi się problemami z oddychaniem. Odwrócenie tej wady jest możliwe, choć bardzo kosztowne.

Bardzo długo nie wiedziałam skąd bierze się u mnie problem z nieustannie otwartymi ustami i niemożnością oddychania przez nos. Z początku wydawało się, że to wina języka, który powinien leżec z tyłu, ale u mnie zawsze był wypchnięty do przodu. 

Próbowano mi pomóc na różne sposoby, między innymi przymocowując mi igły do podniebienia, a na wysunięte do przodu zęby w podstawówce nosiłam aparaty ortodontyczne. 

Niestety oba te zabiegi okazały się nieskuteczne.

Po ściągnięciu aparatu, zęby i tak zawsze wracały do przodu. Igły też nie zdziały nic dobrego.

Każda kolejna konsultacja lekarska kończyła się zdaniem "póki Adela rośnie, nic nie można zrobić."

Sama dopiero rok temu dowiedziałam się, skąd ta zależność się wzięła.

Okazało się, że moja wiecznie otwarta buzia i zęby, które ulokowały się zanadto z przodu, to kwestia wady genetycznej kości twarzoczaszki. Kości po obu stronach twarzy nadnaturalnie się rozrosły sprawiając, że moje rysy twarzy w okresie dojrzewania znacząco się zmieniły, z czasem utrudniając nawet sen, a także bezpieczne oddychanie. Zrozumiałam, że sprawa jest poważna gdy usłyszałam, że moja wada jest postępująca i z czasem mogą pojawić się poważne problemy z oddychaniem, mogące prowadzić nawet do duszenia się, jak mówią specjaliści od tego rodzaju rzadkich dysfunkcji.

Ta dysfunkcja w każdym aspekcie obniża jakość mojego życia. Może to wydać się osobom postronnym błahe, ale ma wpływ nawet na moją wielką pasję teatralno-filmową i związane z nią częste spotkania z twórcami przeważnie wiążą się z nieodłącznym stresem. Zawsze z tyłu głowy pojawia się myśl, że gdy będę chciała upamiętnić rozmowę z ulubionym artystą, to mój uśmiech zepsuje wymarzone pamiątkowe zdjęcie...

Rok temu wreszcie trafiłam na pogłębiona diagnostykę do specjalistycznej kliniki zajmującej się leczeniem właśnie tego rodzaju dysfunkcji. Poznałam wtedy diagnozę i usłyszałam dla mnie kluczowe słowa dające wreszcie nadzieję: tę dysfunkcję można powstrzymać, a nawet można ją odwrócić! Okazuje się jednak, że aby tak się stało niezbędne jest poddanie się dwuetapowej operacji chirurgicznej połączonej ze skomplikowanym specjalistycznym leczeniem ortodontycznym. No i kolejną informacja, że cała ta procedura lecznicza niestety NIE PODLEGA REFUNDACJI, a całkowity koszt leczenia lekarze oszacowali na 100 tysięcy złotych.

Jestem młodą 23 letnią dziewczyną wchodzącą w dorosłe życie, jeszcze się uczę i jest to dla mnie absolutnie bajońska kwota, dlatego zdecydowałam się poprosić Was o pomoc korzystając z pośrednictwa serwisu zrzutka.pl. Będę ogromnie wdzięczna za każdą wpłatę, która przybliży mnie do wymarzonego celu, no i wreszcie normalnego funkcjonowania bez kompleksów i towarzyszącego im poczucia onieśmielenia oraz wstydu, które przez ostatnie lata są moim nieodłącznymi uprzykrzonymi towarzyszami niweczącymi moją samoocenę, już nie mówiąc o lęku co będzie w przyszłości nie tylko z moją twarzą, ale i ta nasilająca się obawa o pogarszające się funkcje oddechowe. Wierzę jednak, że znalazłam światełko w tym tunelu i dzięki Państwa wsparciu uda mi się wrócić do zdrowia i normalnego funkcjonowania.