Jestem samotnie wychowującą dwoje dzieci 377 letnią kobietą. w wieki 31 lat zdiagnozowano u mnie nowotwór - chłoniak Hodgkina ( potocznie nazywany ziarnicą) z przerzutami do kości. Stan był tak zaawansowany, że z trudnością mogłam się przemieszczać z uwagi na ból w biodrze. Niestety dopiero po trzech miesiącach badań wykryto przyczynę dolegliwości. Od tamtej pory przeszłam 9 cyklów chemioterapii, miesięczną radioterapię kości krzyżowej oraz śródpiersia oraz przeszczep szpiku. Od samego początku czułam, że nie mogę się poddać, że to jeszcze nie czas by odchodzić. W ciężkich momentach stawały mi przed oczami dzieci i wiedziałam, że muszę być silna dla nich.

Do maja mój stan zdrowia był zadowalający, choroba została zatrzymana, wierzyłam, że jestem zdrowa. Niestety zaczęłam się borykać z bólami brzucha. Ból stawał się uporczywy, a ja szybko opadałam z sił. Nachodziły mnie czarne myśli, bałam się nawrotu. Z duszą na ramieniu poszłam na badania. Niestety przeczucia się sprawdziły, tym razem nowotwór szyjki macicy.

Marzę o tym, by powrócić do normalnego życia, móc bez bólu zajmować się dziećmi i pracować. Za każde wsparcie dziękuję z całego serca.