12 listopada 2024

Na samym początku chciałabym Wam serdecznie podziękować za wszystkie ciepłe słowa, które otrzymałam, za wsparcie oraz pomoc finansową. Dzięki Wam i Waszej dobroci na kilka miesięcy zszedł ze mnie ciężar i strach o przyszłość na kilka miesięcy. Dziękuję Wszystkim darczyńcom za Wasze wspaniałe serca 💗 

Chciałabym się z Wami podzielić co się u mnie dzieje i co się wydarzyło przez ostatnie 3 kolejne miesiące. 

Wczoraj (11.11.) miałam 14’tą chemię. Zostały mi jeszcze dwie ostatnie. Już coraz bliżej końca! 

Chemia działa i to bardzo dobrze. Guz się cały czas zmniejsza, przeżuty tak samo 💪🏼 

W tym tygodniu mam kolejne sprawdzające badanie USG. Wtedy prawdopodobnie będzie ustalona data operacji. Bez względu na to jak zadziała chemia, operacja jest nieunikniona. Będzie ona na prawdopodobnie na początku stycznia 2025. 

W między czasie miałam zrobione badania genetyczne. Mają one na celu ustalić czy jestem obciążona genetycznie nowotworami. Jeśli tak, to operacja będzie obustronna. 

Wyniki powinny być lada dzień. 

Zaraz po operacji, jak dojdę do siebie i rana się zagoi, jakoś po 6 tygodniach będę także naświetlana- w miejscu przerzutów. Jak długo będzie to trwać, jeszcze nie wiadomo. Wszystko zależy od tego jak dobrze zadziała cała chemia oraz jak się uda operacja. Guz z piersi można wyciąć w całości. Jednak przeżuty na węzłach chłonnych (u mnie pod pachą) nie są już tak łatwe do usunięcia, ani do zlokalizowania. Dlatego niezbędne jest dodatkowe leczenie w formie naświetlania. 

Chemia się lada chwila kończy. Jednak to nie koniec mojego leczenia. Wraz z drugim etapem chemii zaczęłam dostawać przeciwciała- dwa rodzaje. Mam jednego z najgorszych odmian raka. Nie dość, że to rak to ma w sobie dodatkowe „geny”. I to aż dwa rodzaje. Guzy rakowe mogą nie mieć ich w ogóle, mogą mieć tylko jeden, albo dwa. Ja mam tą ostatnią, najgorszą odmianę. 

Te przeciwciała będę dostawać przez cały rok. Zaczęłam od sierpnia 2024 i zakończę wlewy na koniec lipca 2025. 

Tak, to jest data wstępnego zakończenia leczenia. Do tego dojdą miesiące rehabilitacji oraz dochodzenia do siebie. A także późniejszej rekonstrukcji.. Zgadza się, najszybciej pół roku po zakończeniu naświetlania mogę poddać się rekonstrukcji, czyli będzie to jakoś październik 2025 roku. Plus czas na zagojenie ran. Więc można powiedzieć, że będę znów fit dopiero za rok od teraz. A już po roku jest za mną. Szmat czasu. 

Tak jak napisałam wcześniej, chemia działa. Niestety cały mój organizm na nią reaguje i jest wręcz wykończony. Zdrowe wcześniej komórki dziś są w kiepskim stanie. Najbardziej uciążliwe to pogorszenie wzroku. To co widzę jest zamazane i nasila się zaraz po otrzymaniu chemii. Po kilku dniach zanika. Mam nadzieję, że jak skończę leczenie to mój wzrok wróci do normy, ale jest też możliwość, że to już zostanie.

Kolejnym jest zniszczenie układu trawienia. Mój brzuch przypomina balon. Ciągłe bóle mocno dokuczają. Oczywiście mam dietę, której się stosuje, ale nie jest ona wystarczająca. 

Zaczynają mi drętwieć palce u dłoni.. a to akurat prawdopodobnie nie wróci do normalności bo chemia uszkadza nerwy. Nie ma gwarancji, że się odbudują. 

Nieustanne osłabienie organizmu powoduje ciągłe krwotoki z nosa (kilka razy dziennie) oraz nieustanne męczenie. Moja aktualna aktywność fizyczna ogranicza się do spacerów w pieskiem. Gdy mam dobry dzień to staram się troszkę pogimnastykować w domu i wykonuje kilka ćwiczeń. Max 15 minut, na więcej nie mam siły. Ciężko mi to pojąć, ja która potrafiła spędzać 2 godz na siłowni na intensywnym treningu 2-3 razy w tygodniu, a teraz zmuszam się do lekkiej kilkunastominutowej gimnastyki. 

Są też inne aspekty, nie zdrowotne, a wizualne, które też są dla mnie trudne. Jednym z najcięższych była utrata włosów w pierwszym etapie leczeni. Na początku drugiego wypadły też brwi i rzęsy. Spuchłam bardzo, przybyło kilka kilo, jestem blada, praktycznie biała, a na twarzy pojawiło się mnóstwo „niedoskonałości”. Bez makijażu i peruki ciężko mnie poznać.. Ale oszczędzę Wam takiego widoku i nie pokaże zdjęć z ostatniego miesiąca. Wstydzę się za bardzo. 

Wiem, że to choroba, i że za jakiś czas wrócę do siebie, ale mimo wszystko ciężko jest patrzeć w lustro i widzieć niby w swoje odbicie, a jednak nie siebie, lecz straszydło..

Wspomagam się jak mogę dodatkowymi formami leczenia. Co tydzień biorę wlewy dużej dawki witaminy C, która mi bardzo pomaga. Dodatkowo suplementy diety, olejek CBD oraz propolis. 

Do każdej chemii otrzymuje silne środki przeciwbólowe, bo to o czym wcześniej nie wspomniałam to ogromne bóle, które mnie łapią na kilka dni, i które utrudniają normalne funkcjonowanie. Nie napisałam o tym wcześniej bo to już jak moja codzienności. Nie pamiętam już jak to jest wstać rano i być wypoczętym, nie pamiętam jak to jest przespać całą noc bez przerwy. 

Odliczam dni do końca 2025 💪🏼