Drodzy Zrzutkowicze!

Zwracam się do Was z ogromną prośbą o wsparcie dla mojego męża Piotrka.

Dotychczas nigdy nie musieliśmy prosić o pomoc, zawsze sobie razem radziliśmy.

Niestety to jest taki moment, że nie mam innego wyjścia i muszę prosić ludzi dobrego serca o pomoc, gdyż nie jestem w stanie temu podołać. Sama jestem osobą o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności ruchowej i muszę zrobić wszystko aby mój mąż był w miarę sprawny żebyśmy sami mogli sobie poradzić w dalszym życiu.

25 września 2023 r.

Dzień ten był początkiem z najgorszych dni w naszym życiu. To właśnie tego dnia mojemu mężowi pękł tętniak mózgu,

o którym wcześniej nie wiedzieliśmy. Piotrek ze szpitala w Starogardzie Gdańskim został przetransportowany do UCK w Gdańsku, gdzie przeszedł embolizację tętnicy łączącej przedniej. Chociaż lekarze uprzedzali nas, że decydujące jest 10 - 14 dni, my wierzyliśmy, że wszystko będzie dobrze i Piotrek lada dzień wróci do domu. Nic nie wskazywało na to, że może nastąpić coś co odmieni nasze życie o 180 stopni.

6 października 2023 r. doszło u Piotra do udaru niedokrwiennego płata czołowego i ciemieniowego po stronie lewej co spowodowało niedowład prawej strony ciała oraz to, że nie mówi.

Obecnie Piotrek jest uzależniony od osób trzecich, nie może sam wstać z łóżka, nie może zakomunikować czy coś go boli, czy czegoś potrzebuje, jest zdany na innych.

Co mówią lekarze:

Piotrek wymaga i będzie wymagał długotrwałej i specjalistycznej opieki i rehabilitacji i tylko intensywna terapia da mu szansę

na powrót do sprawności dlatego muszę zrobić wszystko aby mu to umożliwić prosząc Was o pomoc.

W chwili obecnej Piotrek przebywa już na oddziale rehabilitacyjnym, gdzie dzielnie ćwiczy i daje z siebie wszystko a każdy kolejny dzień to większy lub mniejszy sukces. Piotrek próbuje mówić, więc to jest już dla mnie wielkie.

Coś o Piotrku, o nas:

Piotrek był bardzo aktywnym 47- latkiem, uwielbiał długie wycieczki rowerowe z naszym synem Danielem i chociaż czasami mnie zabierali to była to taka ich wspólna pasja, czas tylko dla nich. My natomiast czas spędzaliśmy głównie na długich rozmowach, wspólnym śmiechu.

Gdy jedno z nas łapało ,,doła", drugie natychmiast go z tego wyciągało i chociaż ostatni rok nie był dla nas łaskawy zawsze się wspieraliśmy i tak będzie już zawsze. Chciało by się napisać ,,mamy siebie to mamy wszystko", niestety żeby mieć to ,,wszystko"

Piotrek potrzebuje leczenia i rehabilitacji a ja nie jestem mu tego w stanie zapewnić.

Zdaję sobie sprawę, że nie każdy jest w stanie pomóc finansowo. Jednak bardzo proszę o udostępnienia tak by ta zbiórka dotarła do jak największego grona odbiorców. Być może dzięki temu Piotrek odzyska sprawność, zacznie mówić i znów będzie mógł realizować pasje z naszym synem. Z góry dziękuję za każdą wpłatę i udostępnienie

Monika Garczewska