Fundacja Nasza Solidarność jest organizatorem I Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego „Dzień z życia księdza Jerzego Popiełuszki – Patrona NSZZ Solidarność". Dla laureatów ufundowaliśmy nagrody finansowe (pierwsze miejsca to 500 PLN) – teraz chcemy pójść krok dalej i zrealizować dwa dodatkowe cele.

Pierwszy to promocja talentów literackich, ale także wzbudzenie w młodych ludziach, ich rodzicach i nauczycielach świadomości, że szlifowanie talentów należy zacząć jak najwcześniej. Chcemy pokazać, że talent, kreatywność, pracowitość może prowadzić do sukcesu.

Pragniemy wydać 1000 egzemplarzy książki. Część z nich będzie przekazana twórcom, by w lokalnym środowisku mogli promować swoją twórczość.

Przed kolejną rocznicą śmierci Księdza Jerzego Popiełuszki planujemy ogólnomiejski wieczór literacki, podczas którego lokalni przedstawiciele kultury będą interpretować utwory naszych młodych artystów i wówczas część książek zostanie rozdanych w ramach promocji. Pozostałe będą przekazywane do muzeum Księdza Jerzego, lokalnych bibliotek oraz wręczane jako prezenty (oczywiście w pierwszej kolejności rodzinie Księdza).

Drugim celem jest popularyzowanie życia i dzieła Księdza Jerzego Popiełuszki. Jego formacja i transformacja jako człowieka i kapłana była czymś zarówno cudownym, jak i tajemniczym. Fakt, że w tak krótkim czasie ze skromnego księdza stał się jednym z najbardziej charyzmatycznych kapłanów, jest czymś fascynującym. Ten człowiek mówiący proste prawdy stał się zagrożeniem dla całego systemu komunistycznego do tego stopnia, że na najwyższych szczeblach władzy zapadła decyzja o jego zabójstwie.

Poniżej zamieszczamy fragmenty prac trojga laureatów: 

Jakuba Rymkiewicza (7 klasa) którego opiekunem jest mgr Ewa Ossowska. Jakub jest uczniem Szkoły Podstawowej nr 31 im. Orła Białego w Częstochowie

„Ukończyłem Anielską Akademię z wyróżnieniem, moim idolem był święty Jerzy, po pierwsze znał się dobrze z Michałem Archaniołem, po drugie był silny i niezwykle sprawny fizycznie. Zawsze lubiłem sport, byłem szybki więc wygrywałem anielskie olimpiady. Czasami Święty Jerzy zabierał najlepszych uczniów na przejażdżki po niebiańskich łąkach. Polubiliśmy się. Pewnie z tego powodu moim pierwszym podopiecznym był Jerzy, Jerzy Popiełuszko. Kiedy pierwszy raz go zobaczyłem odniosłem ważenie, że będzie wyjątkowy. (…) Spojrzałem na Jerzego Popiełuszkę był ledwo żywy, poruszał ustami wypowiadając Zdrowaś Mario. Podniosłem miecz i zaatakowałem przeciwnika. Nagle zatrzęsła się ziemia, zobaczyłem świętego Jerzego, Michała Archanioła i zastępy aniołów. Walka się rozpoczęła. (…)”

Kaliny Popów (6 klasa), która jest uczennicą Publicznej Szkoły Podstawowej nr 29 im. Armii Krajowej w Opolu

(…) Jerzy bez zastanowienia odmówił wypełnienia rozkazu i powiedział,

że swojej obrączki nie odda. Popiełuszko za niewykonanie tego rozkazu otrzymał karę ZOK – tzn. Zakaz Opuszczania Koszar ze wszystkimi konsekwencjami. Dowódca wydał kolejny rozkaz, aby przyszły ksiądz meldował się w wolnym czasie w pełnym umundurowaniu na dyżurce. Miało to trwać przez następne kilka dni, aż do odwołania. Dyżurny oficer straszył go prokuratorem oraz, że zostanie zamknięty za karę w wojskowym areszcie. Przez cały dzień był upokarzany (…)

Jakuba Hancewicza (8 klasa) Zespół Szkolno-Przedszkolny nr 2 w Białymstoku 

„ Jest sobota 3 listopada 1984 roku. Stoimy z księdzem Jerzym na balkonie kamienicy przy

ul. Felińskiego 50 na warszawskim Żoliborzu patrząc na szybko wzbierający tłum. Ludzie płyną jak lawa, zalewając uliczki wokół Kościoła Św. Stanisława Kostki. Słychać smutne „Ojczyzno ma, tyle razy we krwi skąpana…” zaintonowane przez zebranych. Na twarzach smutek, niektórzy płaczą.

To dla wszystkich ciężki dzień, którego woleliby nigdy nie przeżywać. Tam, na dole chowają ciało księdza Jerzego, którego zwłoki wyłowiono pięć dni wcześniej z Wisły. Teraz nic go już nie boli i stojąc przy mnie w lekkiej poświacie z zaciekawieniem obserwuje swój własny pogrzeb.

- Nie spodziewałem się, że aż tylu ich przyjdzie – zamyśla się ksiądz Popiełuszko, uśmiechając się     do mnie jakby lekko zawstydzony.

- Ksiądz był zawsze z nimi, więc i oni nie wyobrażali sobie, żeby nie być tu dzisiaj z księdzem – próbuję tłumaczyć.