Kochani,

jak wiemy w życiu bywa różnie - tym razem to my - Helcia i mami - stoimy pod ścianą. U Helenki zdiagnozowano syndrom BOAS 3/4 stopnia ze wskazaniem do możliwie szybkiego zabiegu. Skonsultowałam ją w dwóch niezależnych lecznicach i w obu stwierdzono podobnie. Najlepiej gdyby zabieg odbył się jeszcze wczesną wiosną. Diagnoza Helci jest zupełnie nieoczekiwana. Leczenie nowotworu u Milki pochłonęło ogromne środki, przez co będzie mi trudno opłacić zabieg, badania i opiekę pooperacyjną, zwłaszcza w tak krótkim czasie. Mówiąc wprost portfel mami potrzebuje jeszcze troszkę czasu na "odgruzowanie". Objawy niestety nasilają się a ja bardzo się o nią boję. Choroba Milenki nadszarpnęła serduszko mami i nie chciałabym też odwlekać decyzji o zabiegu Helenki, żeby malutka po prostu się nie męczyła. Mimo, że BOAS w porównaniu z rakiem może wydać się dużo mniej zagrażający, to moja głowa jeszcze nie zregenerowała się na tyle po traumie tej nierównej walki o Niunia, żeby teraz przynajmniej spróbować trzymać pion...

Chcę dla mojego Gałganka wszystkiego co najlepsze, bo bardzo ją kocham. I nie chciałabym jej zawieźć

Mimo, że zawsze gdy mogłam starałam się pomagać potrzebującym pieskom i kotkom, sama wahałam się czy tę zrzutkę założyć. I zdarzało mi się pomyśleć, że może kiedyś to my znajdziemy się po tej drugiej stronie a dobro do nas wróci? Poprosić o pomoc, gdy się jej potrzebuje to żaden wstyd, prawda?

A my jej teraz potrzebujemy. I jeśli ktoś z Was miałby ochotę i możliwość jakkolwiek nas wesprzeć - będziemy wdzięczne.

Helcia już stoi przy oknie i wygląda wiosny. Chciałabym bardzo, by mogła cieszyć się nią pełną piersią