Kiedy Zosia przyszła na świat w 2015 roku z bonusem w postaci trisomii 21 (Zespół Downa) świat zawalił nam się w sekundę. Wszystkie plany, wizje i rzeczy które chcieliśmy robić nagle straciły sens. Ta pierwsza doba była najcięższa. Żal, smutek, niedowierzanie i podstawowe pytanie dlaczego my? Nie chciałam nikogo widzieć, z nikim rozmawiać a telefon rozgrzany był do czerwoności. Wszyscy chcieli pocieszyć i powiedzieć, że są z nami ale ja tego nie przyjmowałam. Pewna osoba, której bardzo dziękuje powiedziała mi, że nie mam się użalać nad sobą bo dzieci nie są po to by spełniać nasze ambicje tylko po to by je kochać. Wtedy wszystko się zmieniło...Nie sądziłam, że za chwilę usłyszę coś jeszcze, co zmieni całe moje życie, życie mojego męża, życie całej naszej rodziny. Podejrzenie wady serca, które okazało się prawdą, było jak cios. Ubytek przegrody międzykomorowej w okresie podwyższonego ciśnienia płucnego co znaczyło jedno operacja serca. Wszystko potoczyło się dalej w szybkim tempie. Gdy wyszła Zosia ze szpitala to wpadliśmy w tok specjalistów, którzy praktycznie ciągle rozszerzali zakres stymulacji rozwoju. Uciekły nam nagle 4 miesiące i przyszła data operacji serca. To chyba jeszcze gorszy dzień w naszym życiu niż te wiadomości przy porodzie. Dopiero wtedy, gdy drżałam ze strachu, gdy ona miała operację serca, zrozumiałam, że nie liczy się zespół Downa, liczy się tylko to, żeby nasz Zośka żyła. Operacja odbyła się w styczniu 2016 zakończona skorygowaniem wady. Nie wszystko poszło jednak idealnie...Na dzień dzisiejszy Zosi pozostała niedomykalność mitralna III stopnia i w pewnie czeka nas jeszcze jedna operacja. Podróż przez życie jest trudną drogą, pełną szpitali, lekarzy, ośrodków terapii i rehabilitacji. Jednak już nie mamy wyjścia skoro los nam kazał ją wybrać.

Chcemy zrobić wszystko, żeby Zośka była jak najbardziej samodzielna, jak najbardziej sprawna. Najważniejsze jest teraz to, by nauczyła się mówić. Bez tego nic nie osiągnie! Ma z tym problem i potrzebuje wzmożonej pracy. Nie zdawałam sobie wcześniej sprawy, jakie to kosztowne, bycie matką niepełnosprawnego dziecka.... Rehabilitacja, zajęcia ze wspomagania kosztują fortunę. Przy dziecku z zespołem Downa o wszystko to, co zdrowym dzieciom przychodzi łatwo, trzeba zaciekle walczyć i za wszystko płacić. Dlatego prosimy o pomoc, aby Zosia mogła się dalej rozwijać, bo bez tego nigdy nie da sobie rady. Potrzebne są pieniążki na mikropolaryzację mózgu metodą tDCS. Koszt zakładanej sesji kosztuje trzy tysiące złotych a takich trzeba przeprowadzić 6 seri.

Przezczaszkowa stymulacja prądem stałym tDCS (ang. transcranial direct current stimulation) jest metodą wykorzystującą zjawisko plastyczności mózgu – wspomaga proces odbudowy i tworzenia nowych połączeń nerwowych, umożliwia przywrócenie integralności centralnego układu nerwowego. Jest również metodą wspomagającą proces terapeutyczny – obserwuje się wyższą skuteczność i efektywność terapii aż o 44%.Zabiegi stymulujące korę mózgową w zakresie terapii zaburzeń mowy wpływają na poprawę rozumienia, rozwój mowy czynnej i fluencji słownej, usprawnienie procesów poznawczych: uwagi, pamięci długotrwałej, pamięci roboczej, wspieranie umiejętności szkolnych i procesu uczenia się oraz usprawnianie zdolności podejmowania decyzji i planowania. Przezczaszkowa stymulacja prądem stałym tDCS polega na przyłożeniu dwóch elektrod do głowy (anoda, katoda) oraz podaniu prądu o wartości nie przekraczającej zazwyczaj 1mA. Dochodzi wówczas do polaryzacji komórek piramidowych na ich błonie podstawowej w warstwach korowych mózgu. Stymulacja mózgu jest zabiegiem nieinwazyjnym, podczas którego pacjent nie odczuwa żadnego dyskomfortu.Po takiej stymulacji zalecany jest też turnus logopedyczny. Koszt to około 5 tysięcy złotych.

To kwoty dla nas są nie osiągalne dlatego zwracamy się z prośbą o pomoc.

Wierzymy, że to bardzo pomoże naszej Zosi.

Dziękujemy

Jesteśmy już po II turach. Postępy w rozwoju, rozwoj umowy są znaczące. Jesteśmy bardzo szczęśliwi i zaczynamy III turę.

Prosimy o wsparcie i pomoc. DZIĘKUJEMY