Cześć. Nazywam się Ela Łukaszek mam 45 lat i od czterech lat borykam sie z nowotworem piersi. Jestem matką dwójki wspaniałych dzieci. Kiedy dowiedzieliśmy się o tym z mężem wszystkie marzenia i plany na przyszłość rozpłynęły się jak deszcz po mokrym chodniku. Moje życie zaczęło nabierać innego wymiaru. Po 3 mies. od zdiagnozowania przeszłam operację i rekonstrukcje w tym samym czasie, osoby z tą chorobą wiedzą że to nie koniec, to dalej chemia, naświetlenia itp. Po około roku od operacji dowiedziałam się że są przeżuty, inna chemia i okazuje się że będę miała lek podawany dożylnie do końca życia co 3 tygodnie w szpitalu. Mój mąż robi co może abym nie myślała o tym co jest teraz, tylko co " Mogę jeszcze" a jak wiadomo nie wszystko da się zrobić. Osoby które mnie znają, wiedzą że zawsze byłam osobą silną fizycznie i psychicznie i wierze głęboko że ta choroba nie zatrzyma mnie tak szybko. Życząc wszystkim ZDROWIA i nadziei, dziękuje że zechcieli choć chwile poświęcić na przeczytanie mojej krótkiej historii, a tym którzy wierzą wielkie " Bóg Zapłać"