Jesteśmy zapchani po sufit. COVID spowodował ewidentny spadek liczby adopcji, a jednocześnie zmniejszenie działalności kastracyjnej, więc kotów jest po prostu niewyobrażalnie dużo. Dlatego absolutnie nie mamy możliwości przyjmowania kolejnych podopiecznych, póki nie znajdziemy domów dla części z tych, których już u nas mamy. I dlatego prawie nie drży mi ręka, gdy na kolejne prośby odpisuję "przepraszam, ale nie jesteśmy w stanie pomóc"...

Nie wiem co tym razem podpowiedziało mi, że zamiast tej formułki poprosiłam o zdjęcia. A jak już je zobaczyłam, to w nocy zamiast spać biłam się z myślami. I w końcu - odpisałam "weźmiemy".

Przyjechały. Same dziewczyny. Kotka z wysuniętymi trzecimi powiekami. Przemiła, bardzo spokojna, bardzo opiekuńcza. Maluchy - zaropiałe, zaświerzbione. Najciemniejsza szylkretka wygląda znośnie, dwie pozostałe panienki są o połowę mniejsze, dramatycznie wychudzone. Ewidentnie ta jedna wyżera cały pokarm. Zasmarkane, słabiutkie.

Nie wiem czy się uda, bo są naprawdę w kiepskiej formie. Oczywiście zrobimy wszystko co możliwe. Ale potrzebujemy Waszego wsparcia. Mamy tegorocznych maluchów już naprawdę dużo za dużo i te panienki są absolutnie nadliczbowe. Ale czy mogliśmy zostawić je bez pomocy?