Zaczęło się 8 lat temu. Dziwna sytuacja - tata złamał obojczyk odkręcając

śrubę. Po usłyszeniu diagnozy zrozumieliśmy, że patologiczne złamanie to efekt tego, że rak opanował już kości… 

Tata usłyszał diagnozę w dniu 19. urodzin najmłodszej córki, gdy starsza córka była w 8. miesiącu ciąży: rak prostaty z przerzutami do węzłów chłonnych miednicy i kości. Poziom PSA - antygenu charakterystycznego dla gruczołu krokowego - niewyobrażalny: 3050 ng/ml! (Norma PSA to 0 - 4 ng/ml.)

Po raz kolejny sparaliżował nas strach o najbliższą osobę. Po raz kolejny, bo kilka lat wcześniej w rodzinie walczyliśmy z innym nowotworem. 

Tata miał szczęście, bo zakwalifikował się do trwającego 2 lata programu badań klinicznych w ramach, którego otrzymywał octan abirateronu. Dzięki niemu PSA spadło do 0,4 ng/ml! 

Cieszyliśmy się, że najgorsze już za nami, choć wiedzieliśmy, że nie jest możliwy powrót do pełni zdrowia - przerzuty są nieodwracalne.

Tata ma 68 lat. Zawsze był aktywny, był jednym z założycieli Młodzieżowej Spółdzielni Mieszkaniowej w Białej Podlaskiej, wiele lat pracował w szpitalu jako kierownik pracowni, a potem w Urzędzie Celnym na różnych stanowiskach. Był życzliwy i empatyczny w stosunku do współpracowników, wielokrotnie niósł innym bezinteresowną pomoc. Odkąd przeszedł na emeryturę uwielbiał majsterkować, remontować, a najbardziej odżywał wiosną na działce, na której sam remontował domek. To pomagało mu walczyć z chorobą. 

Z pozytywnym nastawieniem, dobrze znosił kolejne terapie hormonalne i chemioterapię oraz terapie eksperymentalne. PSA spadało, aby za niedługo znowu wzrosnąć. 

W 2021 r. zastosowano terapię preparatem po raz pierwszy stosowanym wobec człowieka (protokół CP-MG-CO18-01). Niestety z powodu nietolerowanej toksyczności (powikłania skórne, polineuropatia, zespół ręka-stopa) musiał odejść z programu. Do teraz odczuwa skutki tych powikłań - bolesność stóp nadal utrudnia mu chodzenie.

Obecnie nastąpiła progresja kliniczna, radiograficzna i biochemiczna, a PSA wzrosło powyżej 500 ng/ml. Tata nie jest w stanie normalnie funkcjonować, przestał jeść, stracił znacznie na wadze, bardzo osłabł i z trudnością porusza się po domu. Choroba atakuje, musimy ten atak odeprzeć!

Jedynym zaproponowanym do dalszej terapii lekiem jest Xtandi (substancja czynna : enzalutamid (ENZA)). Xtandi jest skierowanym, zatwierdzonym w Polsce i skutecznym lekiem w leczeniu raka prostaty, o działaniu podobnym do octanu abirateronu, który przyjmował w pierwszej fazie leczenia. Dlatego żyjemy w nadziei, że również tym razem leczenie będzie skuteczne. 

Podejmując próbę kuracji Xtandi, ponosimy pełną, 100%, odpłatność czyli ok. 15 000 złotych miesięcznie. Niemożliwa jest refundacja z NFZ, nawet w ramach Ratunkowego Dostępu do Terapii Lekowej.

Ratunku szukamy więc w Was. Gorąco prosimy, pomóżcie nam zebrać fundusze na kolejne miesiące terapii.

Pierwszą dawkę leku - na grudzień - kupiliśmy ze środków własnych. Tata przyjmuje go od tygodnia. Telefony od mamy z wiadomościami: “Tacie wraca apetyt - poprosił o zupę, zjadł kolację, smakowały mu pierogi, zjadł 4 posiłki!” dają nam nadzieję, że możliwa jest poprawa zdrowia. Przerzuty są nieodwracalne, dlatego będzie on zmagał się z ich bolesnością do końca życia. Ma jednak ogromną wolę życia, nadal jest zatroskany o dzieci, uwielbia wnuki, czeka na spotkanie z nimi i nie poddaje się. A my modlimy się o to, aby nabrał sił i walczymy razem z nim i o niego. 

Oboje rodzice są na emeryturze. Ich dochody, nawet przy wsparciu rodziny, nie pozwolą na zakup kolejnych porcji leku. Następną dawkę trzeba zamówić jeszcze przed świętami, aby zacząć przyjmować ją od stycznia, więc zwracamy się do Was z prośbą o pomoc w walce z wyniszczającą naszego tatę chorobą i zebranie brakującej kwoty na lek, który może mu przedłużyć życie. 

Każda wpłata będzie dla nas ogromnym wsparciem. Bez Was się nie uda!

Z głębi serca dziękujemy za pomoc. Dobro powraca!

Żona, córki i syn Bogdana