Witajcie, mam na imię Maja i piszę tutaj z nadzieją o pomoc, mój ukochany syn, moje największe szczęście Hopper pilnie potrzebuje pomocy.

Hopiś jest ze mną od prawie 4 lat i przez połowę tego czasu nie działo się absolutnie nic. Pierwszy napad miał miejsce w marcu ubiegłego roku i odrazu skontaktowaliśmy się z doktor Wet. Magdaleną Szklarz, aby wykluczyć padaczkę, nie dostaliśmy diagnozy i do tej pory żyliśmy z tą najboleśniejszą niewiedzą, ciągłymi wizytami weterynarzy, zszywaniem, ogromnymi ranami i niesamowitym bólem serca- widok cierpiącego ukochanego zwierzęcia jest przeszywający. 

Przez ostatnie dni „ataki” zaczęły powracać, a my po wielu próbach wreszcie dostaliśmy jakiekolwiek wskazówki co mamy robić i po wielu konsultacjach z naprawdę niezliczoną ilością weterynarzy którzy rozkładali ręce i mówili że jemu nie da się pomóc i zostaje tylko uśpienie lub „pozbycie się go”  mamy jakiś plan. Jesteśmy po wielu badaniach krwi, badaniach okulistycznych i badaniach układu nerwowego  bez skutecznie, aktualnie czekamy na możliwość wyjechania do kliniki i robienia dalszych badań, które na miejscu nie są możliwe w tym rezonans głowy i kręgosłupa. 

Pisząc to spędzam trzecią dobę obok niego, mimo że nie uchroni go to w żaden sposób przed tym co w nim siedzi. 

Proszę was ogromnie o najmniejszą pomoc, ten czas jest szczególnie dla mnie bardzo trudny, jednak gdzieś mam cień wiary że nie muszę się z nim jeszcze żegnać.