Cześć,

Piszę te słowa z drżącymi dłońmi i ciężkim sercem. Jestem opiekunką Dinusia – najukochańszego pieska, którego życie nie oszczędzało… a którego my nie jesteśmy gotowi stracić.

Dinuś trafił do nas, gdy miał zaledwie 8 tygodni. Malutki, przerażony, zapchlony psiak znaleziony przez ogłoszenie na OLX. Zamiast ciepłego domu – zimna ziemia. Zamiast opieki – samotność. Pokochaliśmy go od pierwszego spojrzenia. Od tamtej chwili był częścią naszej rodziny.

Przez 3 lata był zdrowy, pełen energii i miłości. A potem zaczęło się piekło.

Z dnia na dzień gasł. Przestał jeść, pojawiły się napady „łykania powietrza”, jakby coś go dusiło. Były wymioty, biegunki, strach i bezradność.

Jesteśmy z okolic Rzeszowa, ale gdy zaczęło się robić naprawdę źle – jechaliśmy wszędzie, gdzie tliła się nadzieja: Wrocław, Kraków, Warszawa… Nikt nie wiedział, co mu jest. Czasem słyszeliśmy tylko: „Nie potrafimy pomóc”.

Dopiero w Warszawie, w gabinecie dr Kuligowskiego, poznaliśmy prawdę: silny stan zapalny układu pokarmowego i refluks, który wywoływał duszące ataki.

Dinuś przeszedł intensywne leczenie – leki co 2–3 godziny, rygorystyczna dieta. Jest z nami, walczy, kocha. Ale ta choroba zostanie z nim na zawsze.

Jego życie zależy teraz od ciągłych kontroli, specjalnego jedzenia (które kosztuje około 900zł ), leków, badań, wizyt weterynaryjnych (każda to minimum 300 zł). Robimy wszystko, co możemy, ale koszta są na tyle duże że zaczynają powoli nas przerastać.

Dinuś to nie „zwierzak”. To serce naszej rodziny.

Proszę Cię – jeśli możesz, pomóż nam w tej walce. Każda złotówka to nadzieja. Każde udostępnienie to szansa. Każde dobre słowo to otucha.

Dziękuję Ci z całego serca, że przeczytałeś tę historię.

Jeśli możesz – pomóż nam ją dalej pisać.