Od kwietnia 2022 r. grupa zapaleńców w składzie archeolodzy Patrycja i Marcin Piotrowscy z firmy GORGONA, archeolog Grzegorz Mączka z Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Lublinie, inż. Ireneusz Bogusławski oraz społecznicy Dominik Szulc (historyk) i Mariusz Skorniewski (emerytowany funkcjonariusz Straży Granicznej) jeździmy do Ukrainy z pomocą humanitarną. Podczas niedawnego pobytu w Ukrainie podjechaliśmy m.in. do Brzeżan w obwodzie tarnopolskim, gdzie zostawiliśmy 1 agregat prądotwórczy w Muzeum na zamku Sieniawskich. Przekonaliśmy się wówczas o tragicznym dosłownie stanie zamku i kaplicy grobowej Sieniawskich. Nie licząc grożącego zawaleniem stanu kaplicy, gdzie nawet jedna z krypt Sieniawskich jest otwarta i swobodnie oglądać można porozrzucane kości, poważnym zagrożeniem jest wysoka wilgotność powietrza w przyziemiach i piwnicach zamku od strony rzeki Złota Lipa o powierzchni 160 m2 i wysokości pomieszczeń do 3,5 m. Szybkim ratunkiem dla obiektu może być jedynie osuszenie przy pomocy osuszaczy mechanicznych (dopiero w dalszej kolejności izolacja fundamentów z ich odsłonięciem). Obecnie posiadamy już wycenę trzech takich o wydajności od 60 do 90 litrów wody na dobę. Mając już od nas agregat Muzeum będzie w stanie rozpocząć żmudny proces osuszania pomieszczeń przy pomocy osuszaczy. W warunkach wojny - co oczywiste - Ukraina nie jest w stanie zająć się zabezpieczeniem zabytków. Obawiamy się, że gdy wojna skończy się, nie będzie czego ratować w Brzeżanach. Dość stwierdzić, że w kaplicy tynk i detale architektoniczne dosłownie sypią się na głowę. Stąd pomysł, aby spróbować zebrać środki na 1 lub 2 osuszacze (w cenie 2, 2,4 lub 4,6 tys. PLN) i zawieść je do Brzeżan za ok. 3 tygodnie, gdy ponownie będziemy jechać do Ukrainy z pomocą medyczną. Posłużą one do osuszenia najbardziej zagrożonych wilgocią pomieszczeń, dając tym samym szansę na dalszy ratunek dla zamku już po wojnie...