ANTOŚ SMORAWSKI

Antoś od urodzenia miał problemy z oddychaniem i powracające zapalenie płuc. Dodatkowo był bardzo wiotki. Na skutek małych, ale częstych krwawień do mózgu, powstało wodogłowie. Od razu po wyjściu ze szpitala chłopiec został objęty opieką specjalistów. Wtedy rodzice usłyszeli diagnozę - Zespół Dandy’ego-Walkera. Antoś do 5 roku życia niemal nieprzerwanie chorował na zapalenie płuc. Każda wizyta w szpitalu przeciągała się tygodniami. W wieku 3 lat chłopiec zaczął chodzić, ale szczęście rodziców nie trwało długo. Podczas wizyty u okulisty Antoś potknął się w gabinecie i złamał nogę. Od czasu zdjęcia gipsu nie dał już rady chodzić. Skierowano go na biopsję mięśni i wtedy nadszedł kolejny cios. Lekarze zdiagnozowali miopatię wrodzoną. Od 5 roku życia Antek śpi w nocy podłączony do respiratora. Przeszedł szereg bolesnych zabiegów, dzięki którym może być pionizowany. Poprawę jego stanu zdrowia może przynieść jedynie rehabilitacja. Wasze stałe wsparcie jest nieocenione!

DAGMARA FILIPIENKO

URODZIŁAM SIĘ 30 .08.2009 ROKU

Z 8 PUNKTAMI AP

ŻEBY NIE TO ŻE POPEŁNIŁ KTOŚ BŁĄD WIELKI BŁĄD PEWNE BYŁA BYM DZIŚ ZDROWYM BIEGAJĄCYM DZIECIACZKIEM ALE NIESTETY DOSTAŁAM W PAKIECIE BAKTERIĘ GRONKOWCA KTÓRY WYRZĄDZIŁ TAKIE OKROPNE RZECZY Z MOIM MAŁYM ORGANIZMEM

DZIŚ JESTEM POD OPIEKĄ !!

NEUROLOGICZNĄ

LARYNGOLOGICZNĄ

GENETYCZNĄ

CZASEM TEŻ ODWIEDZAM OKULISTĘ ALE TAM TYLKO KONTROLE

CZEKA MNIE TEŻ ORTOPEDA NIEBAWEM .

URODZIŁAM SIĘ 30 SIERPNIA 2009 ROKU !! RODZICE BARDZO ZA MNĄ CZEKALI !! :) COŚ NIE POSZŁO TAK JAK POWINNA ALE CO? TO JEST PYTANIE CIĄGLE BEZ ODPOWIEDZI ! DZIŚ NIESTETY NIE MÓWIĘ NIE CHODZĘ UCZĘ SIĘ WSZYSTKIEGO ALE WOLNIUTKO TO IDZIE .. ALE WIERZYMY ŻE BĘDZIE TYLKO LEPIEJ NIE POTRAFIĘ RYSOWAĆ CZY PISAĆ ALE CHODZĘ DO PRZEDSZKOLA I MOŻE SIĘ TEGO NAUCZĘ ALE CZAS POKARZE JA BĘDZIE .. MOŻE NIGDY NIE POWIEM MAMA CZY TATA ALE ZAWSZE BĘDĘ WALCZYĆ O SPRAWNOŚĆ NIE ODPUSZCZĘ BO JESTEM WALECZNA

Mądre, niczym głębia oceanu oczy i zaklęte nieznaną chorobą ciało, które jedynie w nutach muzyki odnajduje spokój i ukojenie. Jej buzia uśmiecha się, ciało przybiera łagodne formy, oczy zaczynają radośnie błyszczeć, nawet wtedy, gdy życie boleśnie doświadcza już od prawie 6 lat.

O chorobie Dagmary mimo, iż od dnia narodzin minęło już prawie 6 lat, rodzice nadal wiedzą niewiele. Jedynie tyle, że w chwili porodu doszło do zakażenia okołoporodowego i maleństwo zostało zarażone śmiertelnie niebezpieczną, szpitalną bakterią gronkowca złocistego. Dagmara przeżyła, ale nieznane zaklęcie rzucone na jej bezbronne ciało, dyktować warunki będzie już do końca życia dziewczynki. Wiotkość krtani, brak odruchu ssania, bezbronne, wiotkie ciało, które nie miało siły utrzymać główki, ruszać nóżkami i rączkami. Nie da się zliczyć ilości badań i diagnoz, którym została poddana Dagmara w celu wykrycia siły, która owładnęła jej bezbronne ciało. Choroby szukano w genetyce, w zaburzeniach metabolicznych, immunologicznych oraz neurologicznych. Wszystkie wyniki badań były prawidłowe, jednak ciało Dagmary niczym nie przypomina 6-letniej dziewczynki. DLACZEGO MY RODZICE WIEMY TA OKROPNA BAKTERIA KTÓRĄ MNIE ZARAŻONO W SZPITALU DOPROWADZIŁA MOJE CIAŁKO DO TAKIEGO STANU JESTEM W NIM UWIĘZIONA