Film ma otworzyć nam wszystkim oczy i powiedzieć STOP MOWIE NIENAWIŚCI, bo dalej tą drogą iść nie możemy, jeśli chcemy żyć w normalnym, cywilizowanym kraju w środku Europy. W Polsce działa cenzura ekonomiczna, zapobiegająca powstawaniu filmów dokumentalnych na tematy społeczne. Instytucje powołane do wspierania takich projektów nie robią tego. Dlatego robimy zbiórkę społeczną. Od Ciebie zależy, czy uda się zrealizować ten film.

Od reżysera

Hejt… Nienawiść… Agresja… To zjawisko staje się w Polsce coraz bardziej groźne.

Rośnie napięcie, rodzi się przemoc, a ofiarami stają się nie tylko politycy, ale także zwykli ludzie.

Dlatego chcę opowiedzieć o tej epidemii, ale nie publicystycznie, a filmowo - przez portrety konkretnych ludzi. Ofiar i prześladowców. Przedstawię ich losy, pokażę jak hejt się rodzi i do czego może doprowadzić. W ramach dokumentacji zbieram informacje od osób, które zostały dotknięte – czasem w sposób bardzo bolesny. Lista z każdym dniem się wydłuża.

Sprawa ma wymiar społeczny, ogólnonarodowy, jednak cierpią przede wszystkim indywidualne osoby i te zobaczymy z bliska. Film będzie ostrzeżeniem oddziałującym na emocje widzów niezależnie od ich poglądów. Bo mowa nienawiści rodzi przemoc – a ta może dotknąć każdego. Z obu stron politycznej barykady, dzielącej dzisiaj polskiej społeczeństwo. Pierwsze ofiary już znamy – śmierć prezydenta Pawła Adamowicza stała się symbolem, jednak mimo ogromnej fali współczucia, solidarności i oburzenia niewiele się zmieniło.

Niedawno wybuchła afera hejterska, zwana #Piebiakgate lub #Ziobrogate. Okazało się, że mamy do czynienia nie tylko propagandą publicznej telewizji czy pojedynczymi frustratami, a z machiną państwową. Okazało się, że urzędnicy i politycy obozu władzy wykorzystują swoje stanowiska do szerzenia hejtu i prześladowania przeciwników przez kłamstwa, pogróżki i obelgi. Ministerstwo Sprawiedliwości przekształciło się w kolebkę mowy nienawiści – służącej politycznym mocodawcom jako narzędzie walki z przeciwnikami. To ostentacyjne łamanie prawa przez instytucję powołaną do jego strzeżenia. Tragiczny paradoks.

Jeden z tygodników przez wiele miesięcy prowadził dziennikarskie śledztwo i w efekcie opisał legalnie działającą agencję, która stworzyła całą farmę trolli - hejterów, w dodatku korzystającą z państwowych dopłat, przeznaczonych dla aktywizacji zawodowej osób niepełnosprawnych. Kolejny paradoks… Z usług tej agencji korzystali politycy – i co wszystkich zaskoczyło - nie tylko z obozu władzy. Bowiem hejt to broń obosieczna. Firma oferowała kampanie zniesławiające i zaszczuwające polityków i działaczy społecznych, najgłośniejsze nazwiska osób w ten sposób atakowanych to Paweł Adamowicz, zamordowany prezydent Gdańska i Jerzy Owsiak, charyzmatyczny twórca WOŚP, idol wielu Polaków, a zarazem stały cel hejterskich kampanii.

Władze wydają się mało aktywne i bezradne w zakresie zwalczania mowy nienawiści – może dlatego, że wielu prominentnych polityków obozu rządzącego zdaje się korzystać z usług trolli. Zjawisko jest na ogół bagatelizowanie przez organa ścigania, a prawicowi publicyści traktują je jako „lewacki wymysł”. Rządzący długo nie chcieli nic robić w tej sprawie, choć ostatnio sami także zaczynają mówić o „mowie nienawiści” – tyle, że używanej przez opozycję w stosunku do nich.

Agresja z debaty publicznej nieuchronnie przenosi się na ulice i do naszych domów. Wstrząsające zabójstwa Marka Rosiaka, Jolanty Brzeskiej czy Pawła Adamowicza stawiają nas nieuchronnie przed pytaniem: co będzie dalej?

Wydaje się, że w efekcie zamiast do politycznego kompromisu, zmierzamy do konfrontacji. Hejt staje się elementem naszego codziennego życia, a granice coraz bardziej się przesuwają – w czasie pokojowych, legalnych manifestacji pojawia się przemoc, którą widzieliśmy na przykład w Białymstoku. Mnożą się przypadki pobić osób mówiących innym językiem, o innym niż nasz kolorze skóry czy odmiennej orientacji seksualnej.

Czy jeden, nawet najbardziej efektowny film dokumentalny może zatrzymać niebezpieczne zjawisko społeczne? Pewnie nie, bo nawet wstrząs jaki wywołał szokujący dokument braci Sekielskich nie doprowadził do przełomu w zakresie ukrywanej pedofilii księży, ale jednak przynajmniej otworzył narodową dyskusję, spowodował, że trudno dziś udawać, że problemu nie ma. Może tak stanie się z niszczącym nas hejtem?

Dlatego ze względu na wagę tematu poza standardową dystrybucją (kino, DVD, Internet) dokument o mowie nienawiści i jej konwencjach zostanie udostępniony organizacjom społecznym, szkołom, wszelkim grupom osób, które będą chciały użyć go do organizowania spotkań i debat na temat przeciwdziałania hejtowi i przemocy.

Mam nadzieję, że dystrybucja filmu zaowocuje zarówno reakcją zwykłych obywateli – takich jak ja – jak i władz ustawodawczych: prawo powinno nas chronić przed agresją generowaną za pomocą mowy nienawiści.

Dlaczego zbiórka

Po doświadczeniach z produkcją filmu „Dobra zmiana” (a także kilku wcześniejszych utworów) wiem, że szansa na znalezienie wsparcia w standardowych źródłach (stacje TV, fundusze filmowe, ministerstwo kultury i jego agendy) jest dziś nikła, by nie powiedzieć – żadna. Takie utwory – poza bardzo nielicznym wyjątkami – nie są realizowane, chyba, że autorzy zdecydują się na szukanie alternatywnych rozwiązań – np. przez społeczną zbiórkę. Tak właśnie udało się ukończyć „Dobrą zmianę”. Dlatego teraz - zachęcony przez osoby, którzy organizują pokazy tamtego filmu – postanowiłem z nowym projektem spróbować dalej iść drogą społecznego finansowania, zwracając się bezpośrednio do ludzi: jeśli chcemy móc oglądać dokumenty, ukazujące prawdziwie nasze życie i problemy, musimy je sami sfinansować.

Na co zbieramy:

Zebrane środki przeznaczymy na:

· szczegółowy reaserch i znalezienie bohaterów

· realizację zdjęć

· wynajem sprzętu zdjęciowego

· wynagrodzenia dla ekipy

· montaż filmu

· korekcję barwną i montaż on-line

· skomponowanie muzyki

· udźwiękowienie i zgranie w systemie 5.1

· identyfikację graficzną filmu

· promocję i dystrybucję

Chcielibyśmy film ukończyć w 2022.

O reżyserze

Konrad Szołajski urodzony w 1956 roku, syn znanego lektora radiowego i telewizyjnego Lucjana. Scenarzysta i reżyser filmów dokumentalnych i fabularnych. Jego utwory są pokazywane w kinach i stacjach telewizyjnych oraz na wielu krajowych i międzynarodowych festiwalach. Autor głośnych filmów dokumentalnych krytycznie opisujących współczesną Polskę: Polki walczą o prawo do aborcji (2020), Dobra zmiana (2018), Walka z szatanem (2015), I Bóg stworzył seks ... (2009), Zawód posłanka (2002) i wiele innych

O producencie

Małgorzata Prociak to producentka filmowa, kierownik produkcji, działaczka kultury, absolwentka Wydziału Organizacji Produkcji Filmowej PWSFTviTw Łodzi. Specjalizuje się w produkcji filmów dokumentalnych wyświetlanych w stacjach telewizyjnych i na festiwalach na całym świecie. Od 2012 związana z ZK Studio. Absolwentka IDFAcademy 2017. Przewodnicząca Sekcji Producentów Filmów Dokumentalnych Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych (KIPA)

Poprzednie filmy: Dobra zmiana (2018), Walka z szatanem (2015), Głosy (2012), Obóz (2012)

ZK STUDIO powstało w 2005 roku. Współpracujemy z producentami i nadawcami z całego świata, takimi jak HBO EUROPE, SVT, DR, NRK, TG4, SBS, YLE, MDR. Nasze projekty były wspierane przez Polski Instytut Sztuki Filmowej, CNC, Kreatywną Europę MEDIA i Tribeca Documentary Fund. Specjalizujemy się we współczesnych utworach dokumentalnych i fabularnych o charakterze społecznym z elementami humoru i prowokacji intelektualnej. Realizujemy projekty Konrada Szołajskiego i debiutanckie filmy najbardziej utalentowanych młodych polskich reżyserów.

Poprzednie filmy: Dobra zmiana (2018), Walka z szatanem (2015), Kop głębiej (2012), I Bóg stworzył seks ... (2011), Uwodziciele (2010), Good Morning, Lenin! (2009), Wkręcacze (2006)

Jeżeli chcesz pomóc, włączyć się w projekt, a może znasz, kogoś, kto zechciał by nas wesprzeć barterowo. Pisz na [email protected] lub dzwoń do Małgorzata 519 830 571

Facebook

English below:

Film ma otworzyć nam wszystkim oczy i powiedzieć STOP MOWIE NIENAWIŚCI, bo dalej tą drogą iść nie możemy, jeśli chcemy żyć w normalnym, cywilizowanym kraju w środku Europy. W Polsce działa cenzura ekonomiczna, zapobiegająca powstawaniu filmów dokumentalnych na tematy społeczne. Instytucje powołane do wspierania takich projektów nie robią tego. Dlatego robimy zbiórkę społeczną. Od Ciebie zależy, czy uda się zrealizować ten film.