Mam na imię Dagmara i mam 37 lat. Najpiękniejszy czas młodości, jednak nie dla mnie... Choroba zabrała mi dosłownie wszystko, a moje życie zmieniło się o 180 stopni.

Usłyszałam diagnozę ostra białaczka szpikowa. Nie mogłam uwierzyć... Ja? Zdrowa, młoda, uprawiająca sport dziewczyna, której w końcu wydawało się, że zaczyna układać się w życiu... To przecież tylko ból gardła. Ani ja, ani moja rodzina nie mogliśmy uwierzyć w te słowa, jednak diagnoza nie pozostawiała złudzeń i trzeba było działać wyjątkowo szybko.

Niezliczone dawki bardzo mocnej chemioterapii, następnie przeszczep szpiku. A teraz ogromne powikłania, operacja okienka osierdziowego, utrata słuchu i masa dolegliwości, które uprzykrzają mi życie. Zaledwie w lutym tego roku byłam na OIOMie wprowadzona w śpiączkę farmakologiczną. Lekarze nie dawali mi szans na przeżycie - na szczęście nie sprawdziły się ich prognozy, a ja po raz 8 wygrałam życie.

Najważniejszy jest dla mnie teraz zakup dobrego aparatu słuchowego, żeby mieć kontakt ze światem zewnętrznym, móc słuchać ludzi, muzyki i śpiewu ptaków. Czuję się bardzo samotnie, zamknięta w tym moim wewnętrzym świecie ciszy.

Leczenie tej choroby wiąże się też niestety z dużymi kosztami. Z powodu ogromnych powikłań niestety jestem zmuszona otworzyć się na pomoc. Myślałam, że nie będę musiała tego robić, ale sama nie dam rady - leki poprzeszczepowe oraz rehabilitacja, bez której nie jestem w stanie normalnie funkcjonować, to ogromny miesięczny koszt. A teraz jeszcze dochodzi zakup aparatu słuchowego...

Dlatego zwracam się o jakiekolwiek wsparcie. Diagnoza mnie poraziła i nadal nie mogę uwierzyć w to, co się dzieje, a powikłania odebrały mi wiarę. Jest to dla mnie ogromnym obciążeniem psychicznym.

Będę bardzo wdzięczna za udzielone jakiekolwiek wsparcie.

Dagmara