Bożenka całe życie sama mierzyła się ze wszystkimi problemami, ale niestety dzisiaj musi prosić o pomoc i wsparcie innych.

Od zawsze mierzyła się z trudnościami. Samotnie wychowała dzieci, a dzisiaj doczekała się trojga wspaniałych wnuków.

Od dziecka pracowała ciężko na roli, później w szwalni, aby zapewnić rodzinie życie - nie na najwyższym poziomie, ale takie aby nie brakowało podstawowych produktów do przeżycia.

Niestety los tak chciał, że w ubiegłym roku doszło do tragicznych zdarzeń

Ponieważ pandemia szalała od ponad dwóch lat i obawy były ciągle, postanowiła się zaszczepić. Po pierwszej szczepionce zaczęły się problemy z krążeniem - niesamowity ból głowy, rosnące osłabienie i obrzęki w nogach. Nigdy wcześniej takie rzeczy się nie zdarzały - zawsze była zdrowa i pełna siły. Po trzech tygodniach poszła na drugie szczepienie... Niestety dwa dni później po powtarzających się objawach doszło do tragicznego zdarzenia.

Początkowo myśleliśmy, że doszło do udaru lub wylewu. Badania w szpitalu po dwukrotnie wykonanym tomografie wykazały olbrzymimi wylew krwi do mózgu na skutek pęknięcia tętniaka. Natychmiastowo została podjęta decyzja o transporcie do Warszawy na operację. Niestety spadek saturacji spowodował wątpliwości czy w ogóle przeżyje podróż. Po podaniu adrenaliny sytuacja się ustabilizowała. Została śmigłowcem przewieziona do szpitala na Bródnie. Na miejscu usłyszeliśmy, że ma ok. 2% szans na przeżycie.

Operacja trwała 6h. Po wszystkim lekarz zaznaczył, że w trakcie operacji pękł drugi tętniak, a szansa na przeżycie są w granicach 50% po operacji i ok. 25%, że przeżyje najbliższych kilka dni. W zasadzie mieści się w 5-10% osób które w ogóle przeżywają taki wylew krwi do mózgu.

Od tamtej pory żyliśmy w strachu, że za chwilę zadzwoni telefon z tragicznymi wieściami.

Udało jej się przetrwać czas śpiączki farmakologicznej i wybudzić pomimo tego, że mózg pozostawał nadal zalany krwią.

Po wielu tygodniach zaczęła rozumieć co się do niej mówi, ruszać prawą ręką i nogą. Ruszać głową i pomimo tracheotomi próbowała mówić. Dla wszystkich łącznie z lekarzami było to szokiem.

Dzisiaj Bożenka znajduje się w ośrodku rehabilitacyjnym. Każdego dnia robi postępy i jest pacjentem rokującym pomimo tego, że połowa ciała jest sparaliżowana. Nie ma wielkiej szansy, żeby kiedyś "pobiegła", jednak jest szansa aby była samodzielna w obrębie własnego ciała.

Lekarze jasno powiedzieli, że problemy poszczepiennei i około krążeniowe z tym związane spowodowały pęknięcie tętniaka o którym niestety nie miała pojecia.

Dzisiaj pojawia się problem opieki i rehabilitacji-ponieważ w tym miesiącu w którym to się wydarzyło przeszła na emeryturę (najniższą możliwą) nie jesteśmy w stanie zapewnić jej ciągłej i pełnej rehabilitacji. Pierwszy miesiąc emerytury był tym na co czekała wiele lat i o czym marzyła.

Córka, która jest jedyną osobą mogącą się nią zająć niestety również posiada tętniaki w głowie które kilka lat temu były operowane (wstawione stenty), ale od pewnego czasu pojawiają się nowe mniejsze nie nadające się do operacji.

Dzisiaj potrzeba dla Bożenki pieniędzy na rehabilitację, oraz dodatkową opiekę kiedy wraca do domu, aby pomagać przy przebieraniu i opiece. Potrzeba też przystosować mieszkanie, aby można było przewozić ją na wózku do łazienki.

Ona całe życie pomagała innym pomimo bardzo skromnych środków, a sama nigdy nie prosiła o pomoc. Ze wszystkim radziła sobie sama, ale dzisiaj jak nigdy potrzebuję wsparcia innych.

Jest w pełni sprawna umsylowo i pomimo, że płacze nad swoim losem to cieszy się, że spotkało to ją, a nie nikogo z jej bliskich.

Pomóżmy jej choć odrobinę wrócić do sprawności i na tyle ile to możliwe poprawić tą straszną sytuację w której się znalazła.