Ile jest warte nasze życie? Drodzy! Zwracam się z prośbą, apelem do wszystkich sympatyków mojego przyjaciela Romka, Romana, Romusia jak i też sympatyków Ratowników i Ratowniczek. Jak większość z Was wie, każdy w naszym zawodzie ma obowiązek szkolenia się i podnoszenia swoich kwalifikacji i tak było tym razem. Zgłosiliśmy się na seminarium szkoleniowe, które tym razem odbywało się w przepięknej miejscowości na Kaszubach w Załakowie k. Sierakowic... Zjechało się Nas wielu, wielu przyjaciół z poprzednich edycji, ale też dużo nowych twarzy. Pierwsze chwile w poniedziałek to rejestracja uczestników, przywitania, wspólne fotki jak i też wspomnienia z poprzednich edycji. Potem pierwsze zajęcia w grupach, które przebiegły w radosnej atmosferze i świetnej zabawie z wykładowcami z olbrzymią wiedzą. Wieczór spędzony nad brzegiem jeziora, przy ogniskui z akompaniamentem rewelacyjnej kapeli Kaszubskiej. Był to wyjątkowy wieczór dla jednego z organizatorów obchodzącego swoje pierwsze 50 wiosen. Jedna wielka rodzina... No i poszliśmy do swoich kwater aby odpocząć i być gotowym na drugi dzień warsztatów. Poranek... piekny śpiew ptaków, super pogoda i hasło Romka i Wojtka idziemy na śniadanie... ok ide z Wami, poczekajcie... No i poczekali na zewnątrz... wtem wpada jakiś gość i prosi w imieniu kolegi o pomoc bo drugi się przewrócił na ziemię! Natychmiastowa reakcja, bieg w miejsce zdarzenia bo wiedziałem, że mój kolega, przyjaciel potrzebuje wsparcia dla naszego Romka! Boże mój!!! Tylko nie to!!! A jednak! Doszło do zatrzymania akcji serca u człowieka, który przez całe swoje życie ratował innych, natychmiast podjęto akcje reanimacyjną, zbiegli się wszyscy dookoła, robiąc co tylko się da aby działania były skuteczne. Wezwano karetkę, śmigłowiec również w między czasie i heroiczna walka. Wspólnymi siłami udało się przywrócić czynności życiowe, w stanie ciężkim HEMS odleciał z Romanem do szpitala gdzie natychmiast podjęto dalsze wysokospecjalistyczne procedury, które napawały optymizmem, że może się uda a wiedząc, że to twardy Kaszeba to wierzyłem i modliłem się o to! Szkolenie mimo,że wszyscy zostali to już nie to samo co poprzednie... smutek, oczekiwanie i trudna rozmowa z żoną Romka aby wiedziała że miał, ma i będzie miał nas przyjaciół i wszystkich Ratoli. Boże Ty mnie wysłuchałeś! Po 4 dniach nasz Kaszeba się wybudza na OIOM a dwa dni później do mnie dzwoni! Łzy szczęścia, dużo czytania, ale warto! Wiem...I teraz proszę o wsparcie dla niego. Po długim pobycie na Kardiologii za kilka dni czeka go kilkutygodniowa rehabilitacja. Nie proszę o wiele, proszę o cokolwiek aby poczuł że drużyna Ratowników jest rodzina. Za zgodą żony i namowom kolegów z jednostki macierzystej proszę jeszcze raz... wszystkie ręce na pokład.... Kwota jest poglądową i nic na siłę. Z góry wam dziękuję Ratownik Medyczny Paweł